Χωριανοί και Προύχοντες (2)

Δεν θα κάνω κήρυγμα περί «ορθού διαλόγου», γιατί δεν ξέρω αν υπάρχει «ορθός» διάλογος. Όσο μεγαλώνω βλέπω ότι, όταν τα επιχειρήματα τελειώνουν, υπάρχουν το «ποιος είσαι εσύ» και το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ». Ή, δηλώσεις όπως "αυτή η "αφύπνηση" που προσπαθείς εμένα με βάζει σε υποψίες καθώς και μερικούς άλλους εδώ που είμαι σίγουρος δεν θα δηλώναμε "φανατικοί Ορθόδοξοι" απλά υποψιασμένοι". Η μόνη υποψία που έχω εγώ ότι είθισται η Ιστορία να ξαναγράφεται (από τους νικητές).

Εμένα με ενδιαφέρει ο «λόγος» και τόσο στα βιβλία όσο και στο blogging, ο λόγος μένει γιατί είναι γραπτός. Ο γραπτός λόγος ελέγχεται, συγκρίνεται και μπορείς να ανατρέξεις πάντα πίσω να τον ξαναδείς.

Το έγραψα και στην προηγούμενη ανάρτηση. Αν δεν σας κάνει ο Κ. Δανούσης, και δεν σας ικανοποιεί η Κ. Σεϊραδάρη, (άσε την εφημερίδα στην Σύρο και τον Βακαλόπουλο, ακόμα και η Μ. Καραλή κάτι πέταξε) τώρα προστίθεται και ο καθηγητής από το Columbia. Ε… τώρα… πείτε με αλαζόνα ή ότι κάνω τον έξυπνο, αλλά όλοι αυτοί επιβεβαιώνουν ότι κάτι δεν πάει καλά με τα δύο δόγματα στην Τήνο και ω! σύμπτωση! όλοι συμφωνούν ότι κάτι ξεχωριστό ξεκίνησε το 1821-1824, στο θέμα αυτό. Είναι όλοι στην υπηρεσία του Πάπα; Μάλλον όχι.


Όταν αυτά που διαβάζω εξηγούν, ή «κουμπώνουν» στις προσωπικές εμπειρίες μου, ή σε μαρτυρίες ανθρώπων υπεράνω υποψίας, χαίρομαι, απλά, όπως χαίρομαι όταν οι εξισώσεις ενός μοντέλου περιγράφουν το φαινόμενο. Νομίζω ότι αυτός είναι ο ορισμός της επιστημονικής προσέγγισης.

Η βιβλιογραφία του Mazower έχει Αρχεία της Ύδρας, της Κάσου, του Foreign Office, της Καθολικής Αρχιεπισκοπής Τήνου, του Πατριαρχείου και της Ελληνικής Παλιγγενεσίας και περίπου 20 τίτλους εκ των οποίων 6 από Έλληνες συγγραφείς.