Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Χιλιάδες χρόνους περπατάμε


Το έχω ξαναγράψει αυτό το κομμάτι, πάλι με περίπου την ίδια θέα, άρα δεν το ξαναγράφω...

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η θέα τα λέει όλα. Τι θαυμάσιο έργο τέχνης ο περιστεριώνας.
Τελικά... δεν είναι κι άσχημες οι φωτογραφίες σου.

Ανώνυμος είπε...

Ταπεινός παράδεισος?

Ο νοών...νοείτω είπε...

Καλό θα είναι λοιπόν, που και που να στεκόμαστε και να κοιτάμε ολόγυρά μας.
Ακριβώς όπως εσύ.

Βωλακίτης είπε...

Και δυστυχώς, επειδή τα τελευταία 10 χρόνια πηγαίνουμε με αυτοκίνητα, ανοίξαμε δρόμους - ουλές σε όλα τα βουνά.

Παλιά από τη Βωλάξ δεν βλέπαμε ούτε μια λάμπα της ΔΕΗ από άλλα χωριά, και απο δρόμους, μόνο αυτόν που ερχόταν στο χωριό. Μόνο παρθένα τοπία, βράχια και κοράκια. Πουθενά επέμβαση του ανθρώπου.

Τώρα έχουμε ανοίξει πέντε - έξι, έτσι να βρίσκονται.

Συγνώμη για την γκρίνια, υπόσχομαι άλλη φορά πιο χαρούμενα σχόλια.

αμμοδύτης είπε...

Βωλακίτη, δύσκολα συμβιβάζεται κανείς με χαμένες ομορφιές...

Φίλε νοών...νοείτω, έχει αρχίσει να γίνεται σπάνιο το τοπίο χωρίς τις νεοελληνικέ παρεμβάσεις. πως να το πώ; Επώδυνο;

Ανώνυμος είπε...

δεν αγαπάμε το τόπο μας. δέ τον αγαπάμε, δέν εξηγειτε αλλιώς..η μπουλντοζα έχει γίνει ο ιδιοτιπος θεός του νησιου,που χρόνο με το χρόνο δε θα αφήσει τιποτα όρθιο