Μακριά από παραλίες και ανοησίες, η Τήνος έχει βάλει τα καλοκαιρινά της και σιγά-σιγά στεγνώνουν τα πάντα, με εξαίρεση τα λαγκάδια και τα βουνά που κρατάνε δροσιά και φρύγανα.
Αυτή την εποχή έχουν την τιμητική τους ο αλίφονας, το θυμάρι και το αχινοπόδι. Εδώ που κυκλοφορώ εγώ, έχουμε αχινοπόδι και ο τόπος είναι κατακίτρινος και μεθυστικός. Η μυρουδιά θυμίζει λίγο σπάρτο, αλλά πιο γλυκιά και πιο έντονη. Μόνο μην νομίσετε ότι θα κόψετε κλαδάκι για το σπίτι, τσιμπάει και πονάει.
Κάθισα και παρατήρησα αν πηγαίνουν μέλισσες αλλά φαίνεται ότι η μεγάλη πλειοψηφία τους δεν μπορεί να ανοίξει το λουλούδι να βρει το νέκταρ, αν και είδα μία ή δύο να προσπαθούν. Η αλήθεια είναι ότι μερικές μέλισσες μαθαίνουν να ανοίγουν δύσκολα λουλούδια, όπως το τριφύλλι, αλλά το αχινοπόδι (genista acanthoclada) αντιστέκεται.
Σαν σε όνειρο θυμάμαι τον παππού μου να γυρίζει από το βουνό (το «β’νί») με τον γάϊδαρο φορτωμένο φρύγανα για την κουζίνα, και την μυρουδιά του τζακιού δεν την ξεχνάς. Τα φρύγανα τότε ήταν το καύσιμο της επιβίωσης. Τώρα θα έπρεπε να είναι προστατευμένα, αφού είναι η βλάστηση του νησιού.
Αυτή την εποχή έχουν την τιμητική τους ο αλίφονας, το θυμάρι και το αχινοπόδι. Εδώ που κυκλοφορώ εγώ, έχουμε αχινοπόδι και ο τόπος είναι κατακίτρινος και μεθυστικός. Η μυρουδιά θυμίζει λίγο σπάρτο, αλλά πιο γλυκιά και πιο έντονη. Μόνο μην νομίσετε ότι θα κόψετε κλαδάκι για το σπίτι, τσιμπάει και πονάει.
Κάθισα και παρατήρησα αν πηγαίνουν μέλισσες αλλά φαίνεται ότι η μεγάλη πλειοψηφία τους δεν μπορεί να ανοίξει το λουλούδι να βρει το νέκταρ, αν και είδα μία ή δύο να προσπαθούν. Η αλήθεια είναι ότι μερικές μέλισσες μαθαίνουν να ανοίγουν δύσκολα λουλούδια, όπως το τριφύλλι, αλλά το αχινοπόδι (genista acanthoclada) αντιστέκεται.
Σαν σε όνειρο θυμάμαι τον παππού μου να γυρίζει από το βουνό (το «β’νί») με τον γάϊδαρο φορτωμένο φρύγανα για την κουζίνα, και την μυρουδιά του τζακιού δεν την ξεχνάς. Τα φρύγανα τότε ήταν το καύσιμο της επιβίωσης. Τώρα θα έπρεπε να είναι προστατευμένα, αφού είναι η βλάστηση του νησιού.
11 σχόλια:
Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες, η θέα και τα λουλούδια υπέροχα. Καταπληκτικά όλα...
Τα φρύγανα θα ήταν και καύσιμο της παραδοσιακής τεχνολογίας για την κεραμική φαντάζομαι.
Και για τα καμίνια ασβέστη, και το μαγείρεμα, και το ρακί, τα πάντα. Οι παλιοί ήταν ικανοί να τσακωθούν αν ένας έπαιρνε φρύγανα από το χωράφι άλλου.
Μάλιστα... Η συγκομιδή μάλλον αργότερα όμως γιατί έτσι όπως είναι τώρα, παραείναι χλωρά, θα καίγονται;
το καλοκαίρι, αν τα κόψεις, σε 2 μέρες είναι ξερά
Κατάλαβα, θένκιου!
Τα καημένα τα αχινοπόδια...Άγρια ομορφιά και πείσμα για ζωή...
Καλησπέρα, ωραίες φωτό...
Tα φρύγανα έκαναν και άλλη δουλειά περιέφραζαν τις αυλές ώστε τα μικρά παιδιά να μην πηγαίνουν στα περίπατα και πέσουν.Γιατί οι μανάδες εκείνης της εποχής πήγαιναν στο χωράφι και για άρμεγμα.
Αν ήταν πολλά και ζωηρά τα παιδιά στο σπίτι έβαζαν και κανένα αχινοπόδι στα περίπατα για πιό πολύ σιγουριά
Παράξενε, τι ωραίες λεπτομέρειες είναι αυτές. Πολύ ενδιαφέρον.
Τελικά τι έγινε με την ρύπανση σε δημοφιλή παραλία; Είχε συνέχεια;
Artanis, τα αχινοπόδια είναι ο ορισμός της φυσικής επιλογής. Αυτά (και οι πικροδάφνες) είναι τα μόνα που αντιστέκονται στα αδέσποτα κατσίκια
Παράξενε, αυτό με τα παιδιά δεν το ήξερα... πρέπει να είσαι "παλιός". Αχινοπόδια στα κροδώματα, για περίφραξη, έχω δει.
Ζαβοντηνιακά, η μόνη συνέχεια είναι ότι όσοι το ξέρουν δεν θα ξαναπάνε στην παραλία αυτή. Καμμία αρχή ή εξουσία δεν πρόκειται να πει τίποτα, και εγώ... είμαι σε αυτούς που δεν θα ξαναπάω. Απλά.
οι μέλισσες μαζευουν απο αυτο το φυτό γυρη και όχι νέκταρ, σασ το λέω εκ πείρας
Δημοσίευση σχολίου