Πολλά από τα μεγάλα προβλήματα εξανεμίζονται όταν περπατάς σε ένα άδειο δρομάκι χωριού το φθινόπωρο. Οι αραποσ’κιές (αραπόσυκα τα λέμε εμείς τα φραγκόσυκα, αναρωτιέμαι αν είναι επειδή είχαμε Βενετούς μέχρι πρόσφατα) ετοιμάζονται, αλλά θέλει δεξιοτεχνία να γευτείς το φρούτο.
Το καταστέγι του γαϊδάρου έγινε διακοσμητικό αρχιτεκτονικό στοιχείο, και, τουλάχιστον εδώ, δεν υπάρχει ούτε η μυρουδιά που το πρόδιδε την νύχτα πριν από χρόνια
Και ανάμεσα στις πέτρες, μόνοι τους; φερτοί; φθινοπωρινοί κρόκοι που βγήκαν χωρίς να ξέρουν ότι η κυρά τους δεν είναι εδώ να τους απολαύσει.
Το χωριό που ταλαιπωρήθηκε από την τελευταία νεροποντή, κρατιέται γερά, με τους παλιούς και τους νέους του κατοίκους.
Το καταστέγι του γαϊδάρου έγινε διακοσμητικό αρχιτεκτονικό στοιχείο, και, τουλάχιστον εδώ, δεν υπάρχει ούτε η μυρουδιά που το πρόδιδε την νύχτα πριν από χρόνια
Και ανάμεσα στις πέτρες, μόνοι τους; φερτοί; φθινοπωρινοί κρόκοι που βγήκαν χωρίς να ξέρουν ότι η κυρά τους δεν είναι εδώ να τους απολαύσει.
Το χωριό που ταλαιπωρήθηκε από την τελευταία νεροποντή, κρατιέται γερά, με τους παλιούς και τους νέους του κατοίκους.
7 σχόλια:
Καλημέρα! Το καταστέγι του γαιδάρου πράγματι απόκτησε αρχιτεκτονική υπόσταση. Ωραία φωτό. Η συνήθης ύποπτη;
@αλλενάκι
Όμορφες φωτό...Οι κρόκοι ανθίζανε από πάντα στις κυκλάδες...
(Αλλά και φερμένοι να είναι, παραμένουν όμορφοι...)
καλημέρα...
Αμμοδύτη, εύστοχη η επισήμανσή σου για τις μυρουδιές. Η αλήθεια είναι ότι συχνά ωραιοποιούμε τον τρόπο ζωής του παρελθόντος, ξεχνώντας τις δυσκολίες που αυτός είχε. Κρατάμε τα καλά και ξεχνάμε τις μυρωδιές του γαϊδάρου ή του χοίρου, την έλλειψη του τρεχούμενου νερού και της τουαλέτας κλπ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όλες αυτές τις δυσκολίες του παρελθόντος .
Και μιάς και δεν έχει τύχει να γευθώ ποτέ τα φραγκόσυκα, αν και πολλές φορές τα ζήλεψα, δεν μας λες και τον τρόπο που τα καθαρίζεις.
Τις καλημέρες μου
Αλεξ
Κι όμως οι μυρουδιές που δεν υπάρχουν για μερικούς είναι κέρδος για άλλους απώλεια. Σίγουρα πιο εύκολα πας στην Χώρα από την Καρδιανή με το αυτοκίνητο παρά με ζώο ή με τα πόδια. Όμως έτσι ήταν. Η ζωή ήταν πιο δύσκολη με τα δεδομένα του καναπέ και της τηλεόρασης, αλλα ο κόσμος ζούσε εδώ και ζούσε υπερήφανα και με αυτάρκεια. Δεν υπάρχει αμφιβολία προτίμησαν την Αθήνα και την οικοδομή. Αλλά στα γυρίσματα του καιρού ο γάϊδαρος σε πήγαινε στη δουλειά σου όταν τώρα η εναλλακτική λύση είναι να περιμένεις κάτι από την ανεργεία ή την πρόνοια για να πάς για φραπέ.
Οι παλαιοί κάτοικοι έδειξαν ψυχραιμία,και οι νέοι αυτοθυσία και συμπαράσταση,μπράβο σε όλους΄.
Τώρα απομένει να μελετήσουμε σωστά τα γεγονότα και να εντοπίσουμε το γιατί τόσο νερό πέρασε μέσα απο την Καρδιανή.Και αφου καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα να προχωρήσουμε σε έργα οχύρωσεις τις Καρδιανής.
Κατεπείγοντες παρεμβάσεις δεν βοηθούν και δεν λύνουν το πρόβλημα,παρά μόνο μπαλώματα μπορούν να χαρακτηριστούν.
Πολύ όμορφη, χαλαρή, πολύχρωμη ανάρτηση. Μπράβο σου αμμοδύτη
Καλό βράδυ
Θαυμάζουμε τα χωριά μας, γιατί δεν σώρρευαν τίποτα περιττό, εκτός απ αυτά που χρειάζονταν οι κάτοικοι των και η ζωή τους. Κι όλα αυτά φτιαγμένα με απλά πράγματα, πέτρα, χώμα και ασβέστη.
Σήμερα δυστυχώς τα μπερδεμένα μυαλά πολλών, μετριάζουν την ομορφιά τους.
Βάλε κιτς φωτογραφίες, ίσως προλάβεις κάποιους .
Δημοσίευση σχολίου