Χιλιάδες χρόνους περπατάμε. Λέμε τον ουρανό «ουρανό» και τη θάλασσα «θάλασσα». Θ’ αλλάξουν όλα και μια μέρα κι εμείς θ’ αλλάξουμε, αλλά η φύση μας ανεπανόρθωτα θα’ ναι χαραγμένη πάνω στη γεωμετρία που καταφρονέσαμε στον Πλάτωνα. Και μέσ’ απ’ αυτήν, όταν σκύβουμε καμιά φορά πάνω στα νερά του νησιού μας, θα βρίσκουμε τους ίδιους καστανούς λόφους, όρμους και κάβους, τους ίδιους ανεμόμυλους και τις ίδιες ερημοκλησιές, τα σπιτάκια που ακουμπάνε το’ να στ’ άλλο, και τα’ αμπέλια που κοιμούνται σα μικρά παιδιά, τους τρούλους και τους περιστεριώνες.(Από τον Μικρό Ναυτίλο του Οδυσσέα Ελύτη, Ίκαρος Εκδοτική Εταιρία, 1992)
2 σχόλια:
…Το σπίτι, ο δρόμος , η φραγκοσυκιά , τα φλούδια του ήλιου στην αυλή πού τα τσιμπολογάν οι κότες .
τα ξέρουμε , μας ξέρουνε .
Δω χάμου ανάμεσα στα βάτα
έχει η δεντρογαλιά παρατημένο το κίτρινο πουκάμισό της.
Δω χάμου είναι η καλύβα του μερμηγκιού κι ο πύργος της σφήγκας με τις πολλές πολεμίστρες
στην ίδια ελιά το τσόφλι του περσινού τζίτζικα κ’ η φωνή του φετινού τζίτζικα,
στα σκοίνα ο ίσκιος σου πού σε παίρνει από πίσω σα σκυλί αμίλητο, πολύ βασανισμένο,
πιστό σκυλί – τα μεσημέρια κάθεται δίπλα στο χωματένιον ύπνο σου μυρίζοντας τις πικροδάφνες
τα βράδια κουλουριάζεται στα πόδια σου κοιτάζοντας ένα άστρο…
(από την Αγρύπνια του Γιάννη Ρίτσου)
άρχισε και εσύ ένα ημερολόγιο...κάποια στιγμή μετά από λίγη εξάσκηση τα blogs μπορούν να γίνουν περιοδικό. Μην φοβάσαι τα λάθη, οι αναρτήσεις και σβήνονται και επεξεργάζονται. Ξεκίνα ένα με το όνομα "Τηθύς", θα σου απαντουν Ωκεανοί και Αμφιτρίτες. Μου έδωσες ιδέα...θα γράψω για την Αμφιτρήτη.
Δημοσίευση σχολίου