Ανάπτυξη (01)

Το ερώτημα ετέθη τουλάχιστον τρεις φορές, και είναι σωστό: Ποια ανάπτυξη θέλουμε; Πως θα την πετύχουμε;

Στο μυαλό των περισσοτέρων μας, «ανάπτυξη» είναι να βγάλουμε χρήματα. Να πάρουμε επιτέλους αυτοκίνητο της προκοπής και σπίτι δικό μας. Να φύγουμε από την φτώχεια και την ανέχεια του παρελθόντος.

Άλλοι πάλι γκρινιάζουν ότι η ανάπτυξη καταστρέφει το τοπίο ή το περιβάλλον. Ότι το σήμερα είναι πιο άσχημο από το χτες. Ότι το μπετόν καταστρέφει την νοσταλγία. Ότι δεν έχουμε την πολιτική θέληση ή την ικανότητα να ισορροπήσουμε ανάμεσα στην «πρόοδο» και την «καταστροφή». Ή ότι η «ανάπτυξη» είναι εύκολη κονόμα για τους επιτήδειους πονηρούς και μηδέν για τους υπόλοιπους.

Ξάφνου, στον δρόμο, συνάντησα έναν παλιό φίλο από γειτονικό χωριό, σταματημένο με το φορτηγάκι του και ανοιχτό το παράθυρο... «Γεια σου Χ, γνώρισα αυτά τα δύο καταπληκτικά παιδιά σου, σπάνια παιδιά, να τα χαίρεσαι!». Χαμογέλασε περήφανος και μου μίλησε και για το τρίτο που έχει κάνει αυτό και το άλλο, και, λίγο κουρασμένα, πρόσθεσε, «ξέρεις τι δύσκολο που είναι να μεγαλώσεις και να σπουδάσεις τρία παιδιά…»

Στις θεωρίες μου, δεν θα ξεχνάω, τον μπαμπά απ’ το γειτονικό χωριό που δυσκολεύτηκε να μεγαλώσει και να σπουδάσει τα τρία θαυμάσια παιδιά του, καλά να' ναι...