Αν στα χωριά ο χειμώνας είναι η προετοιμασία για την άνοιξη, το σκάψιμο, το κλάδεμα, η φροντίδα των ζώων (και παλιότερα τα σπεροκαθίσματα), στην Χώρα, ο χειμώνας πάντα ήταν από ήσυχος έως λίγο θλιμμένος.
Είμαι προκατειλημμένος από την κατάσταση στην οικονομία, την εδώ και την διεθνή, και λογικό είναι να βλέπω την γκρίζα μέρα και τα άδεια δρομάκια με λίγο περισσότερη επιφυλακτικότητα από ότι συνήθως.
Αναρωτιέμαι αν η παγκόσμια ύφεση και η δυσπραγία της Αθήνας, θα επηρεάσουν το νησί, τις αφίξεις, την πληρότητα, τα προσκυνήματα και την λαϊκή αγορά στην Παλλάδα. Θα εκπλαγώ αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί. Οι απολύσεις και οι χρεοκοπίες ή οι επικείμενες χρεοκοπίες στο εξωτερικό είναι πρωτοσέλιδα.
Στην Ελλάδα, είναι ακόμα ήσυχα… Απολύονται οι αλλοδαποί και οι «εύκολοι», δεν έχει ακουμπήσει ακόμα τους πολλούς. Όσοι εργάζονται στην οικοδομή (και πολλοί δικοί μας εργάζονται στην οικοδομή) ξέρουν εδώ και 2 μήνες τις δυσκολίες, αλλά ακόμη είναι ήσυχα…
Η Χώρα λοιπόν, που κατά την γνώμη μου δεν είναι ιδιαίτερα ωραία πόλη, έχει ωραιότατα νεοκλασικά σπίτια. Φαντασιώνομαι, όπως κάποτε φαντασιωνόμουν Βενετσιάνικα λιμάνια, μια Χώρα που να φαίνονται μόνο τα νεοκλασικά της, χωρίς όλα τα άλλα. Δύσκολο…
Είμαι προκατειλημμένος από την κατάσταση στην οικονομία, την εδώ και την διεθνή, και λογικό είναι να βλέπω την γκρίζα μέρα και τα άδεια δρομάκια με λίγο περισσότερη επιφυλακτικότητα από ότι συνήθως.
Αναρωτιέμαι αν η παγκόσμια ύφεση και η δυσπραγία της Αθήνας, θα επηρεάσουν το νησί, τις αφίξεις, την πληρότητα, τα προσκυνήματα και την λαϊκή αγορά στην Παλλάδα. Θα εκπλαγώ αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί. Οι απολύσεις και οι χρεοκοπίες ή οι επικείμενες χρεοκοπίες στο εξωτερικό είναι πρωτοσέλιδα.
Στην Ελλάδα, είναι ακόμα ήσυχα… Απολύονται οι αλλοδαποί και οι «εύκολοι», δεν έχει ακουμπήσει ακόμα τους πολλούς. Όσοι εργάζονται στην οικοδομή (και πολλοί δικοί μας εργάζονται στην οικοδομή) ξέρουν εδώ και 2 μήνες τις δυσκολίες, αλλά ακόμη είναι ήσυχα…Η Χώρα λοιπόν, που κατά την γνώμη μου δεν είναι ιδιαίτερα ωραία πόλη, έχει ωραιότατα νεοκλασικά σπίτια. Φαντασιώνομαι, όπως κάποτε φαντασιωνόμουν Βενετσιάνικα λιμάνια, μια Χώρα που να φαίνονται μόνο τα νεοκλασικά της, χωρίς όλα τα άλλα. Δύσκολο…
2 σχόλια:
Ο παλιός δρόμος της Παναγίας έχει περάσει από γραφικότητα σε γυφτιά. Κάποτε είχε και κάποιοα σχέση με το προσκύνημα και την Παναγία (άσχετα αν συμφωνεί κανεις με τα μπουκαλάκια και τα τάματα).
Τώρα είναι σαν φτωχή ψωροπανήγυρις αηδιών από την Κίνα και την Κορέα. Κάθε χρόνος που περνάει οι επισκέπτες θα είναι όλο και πιο κατάλληλοι για αυτή την αγορά. Αυτός που ενδιαφέρεται για το πρόστυχο στολίδι και τα πρ΄σοτυχα τα πάντα, θα είναι ο πελάτης των δωματίων, του εστιατορίου.
Αν εκεί το θέλετε, εκεί θα πάει. Ή πάρτε μεταξύ σας κύριοι του Δήμου ΚΑΙ του ΠΙΙΕΤ και αποφασίστε αν αυτή η Τήνος σας εκφράζει.
Κρίμα στο νεοκλασσικό. Συμβολαιογραφείο είναι ακόμα ή το κάνατε καφετέρια;
Το συμβολαιογραφείο έχει πάει πίσω από τον Ζυγό
Δημοσίευση σχολίου