Αν ήμουν σε έναν μεγάλο πλανήτη με πολύ κόσμο και πολλές εμπειρίες, στο τέλος του ταξιδιού, κάτι θα μου έμενε πιο σημαντικό από τα άλλα.Τον Μαρλά δεν τον ξέρω καλά…Εχει φίδες (Juniperus Phoenicia), ελληνικά άρκευθος, σε άλλα μέρη της Ελλάδας σήμερα, «βένιο». Κάποια άλλη φορά θα σας πω πως πολλαπλασιάζονται, είναι εύκολο. Προς την Αγία Θέκλα έχει έναν σπάνιο, για την πολυκαλλιεργημένη Τηνιακή γη, Μυκηναϊκό θολωτό τάφο. Εγώ που νόμιζα ότι οι Κυκλάδες έχουν μόνο κιβωτιόσχημους. Κάποιος μετανάστης θα ήταν εδώ στα Έξω Μέρη…
Στον Μαρλά συνάντησα την Ελένη Σκαρή. Έφτιαχνε στεφάνια από αμάραντα για τις κόρες της. Έμοιαζε τόσο πολύ με την γιαγιά μου που πιάσαμε κουβέντα. Της είπα ότι η γιαγιά μου είχε γεννηθεί το 1900 ή το 1897 (δεν έλεγαν πάντα αλήθεια τότε σε τέτοια). Το πατρικό της όνομα είναι Παρίδη, αλλά δεν θυμάται να κατάγεται από Μικρά Ασία ή Πόντο. Μου είπε ότι η ίδια γεννήθηκε το 1911, ότι το 1940 είχε ήδη τρία παιδιά, όταν σκοτώθηκε ο άντρας της στην Αλβανία. Δεν έχει ο Μαρλάς μαρμάρινη στήλη με τους πεσόντες... παράληψη.
Δούλεψε 24 χρόνια στην Αθήνα για να μεγαλώσει τα παιδιά της και ήταν δύσκολα. Αλλά με κοίταξε και μου είπε ότι ευτυχώς έχει καλά γεράματα. Της άρεσε που μου θύμισε την γιαγιά μου και μου έδωσε ένα στεφάνι.
14 σχόλια:
το άλας της γης
Πολλοί στα Εξω Μέρη είναι πρόσφυγες, αλλά ή το έχουν ξεχάσει πραγματικά, ή ποτέ δεν τους το είπαν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να ήρθαν κάτω από ιδανικές συνθήκες...
Όσες πιο πολλές γιαγιάδες βλέπουμε τόσο καλύτερα
πως πολλαπλασιάζεις φίδες;
Πρώτα πρέπει να βρεις φίδα που να κάνει σπόρια (δηλαδή τουλάχιστον 8-10 ετών και κάποιου μεγέθους). Εχει ελάχιστες πλέον στην Τήνο, μια μεγάλη πίσω από το Δημαρχείο Ξινάρας την έκοψαν πριν 4-5 χρόνια... Έχω εγώ μερικές που παράγουν καρπό. Αλλά σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, Εύβοια, Αττική έχει τέτοια φυτά, δεν έιναι σπάνια, στην Τήνο σπανίζουν πλέον.
Οταν βρεις φυτά με καρπό, (μικρά μπαλάκια σκούρο κικκινοκαφέ, μαλακά), μαζεύεις, συνήθως Νοεμβριο ή Δεκέμβριο. Τα μουλιάζω σε κρύο νερό με λίγο ξύδι για μισή ή μια μέρα. Τα καθαρίζω, τρίβοντας τα. Φεύγει το μαλακό και το φλούδι, διακρίνονται συνήθως τρία τριγωνικά σποράκια. Ξεπλένω ό,τι μπορώ, και ξαναμουλιάζω σε νερό με ξύδι (4 προς 1) για 1-2 ώρες. Νομίζω ότι αυτό καθαρίζει τον σπόρο σαν να περνάει από πεπτικό σύστημα πουλιού.
Ξεπλένω και τα βάζω στην συντήρηση του ψυγείου ανακατεμμένα με περλίτη, ή άμμο, ή υγρά φύλλα χαρτί. Η ιδέα είναι να νομίσει ο σπόρος ότι βρίσκεται σε χειμερινό υγρό περιβάλλον. Να μην στεγνώσουν, αλλά να μην είναι μέσα σε νερό, γιατι ...αναπνέουν.
Τον Μάϊο, σε τύρφη ή χώμα σε βάθος 2-3 χιλιοστών, υγρά, στον ήλιο. Βγαίνουν σαν γκαζόν (1 στα 20 σπόρια) και τα τραβάς προσεκτικά και τα μεταφυτεύεις σε γλαστράκια για 1-2 χρόνια και στο χώμα μετά. Αργούν πολυ στην αρχή (και γενικά) αλλά κάνουν ξύλο για τράβες. Σε 100 χρόνια θα έχω 5-10 τράβες!
Αν έχεις φυτώριο και τραπέζι πολλαπλασιασμού με θέρμανση και υδρονέφωση, πολλαπλασιάζονται και με μοσχεύματα. (3 στα 20 μοσχέυματα).
Ότι και να κάνεις ΜΗΝ ξεφυτέψεις άγρια μικρά φυτά, 99% θα καταστρέψεις την ρίζα. τα κωνοφόρα δεν προσφέρονται για μεταφύτευση.
Κάλο project για σχολεία, συλλόγους φίλων πρασίνου και τέτοια. Όσες μου περίσσεψαν τις χάρισα...
Κάπαρι να δούμε πως θα κάνουμε...
Ένας φίλος από τη Σύρο μου είπε ότι έχει φυτέψει κάπαρη με τον εξής τρόπο. Παίρνουμε τα ώριμα σποράκια από τη κάπαρη και τα ανακατεύουμε με χώμα, προσθέτουμε λίγο νερό ώστε το χώμα μαζί με τα σποράκια να γίνει πηχτή λάσπη, έπειτα τη λάσπη αυτή την πετάμε με δύναμη σε πέτρινα ντουβάρια που συγκρατούν το χώμα στα χωράφια ή οπουδήποτε είναι καλό μέρος για φύτεμα κάπαρης (σχισμές βράχων και άλλα)
Ένας από τους λόγους που γίνετε μ αυτό τον τρόπο είναι ότι τα μυρμήγκια δεν θα μπορέσουν να πάρουν το σπόρο από τη λάσπη που θα ξεραθεί μετά από λίγο και το χειμώνα θα μπορέσει να φυτρώσει
ωραίο αυτό το κόλπο με την κάπαρη, θα το δοκιμάσω. ;)
Δύσκολη η κάπαρη. Υπάρχει εκτενής βιβλιογραφία. Όταν ο cordis και η παρέα του προχωρήσουν σε κανονική ιστοσελίδα, θα την αναρτήσουμε... Εχει και πολλά λεφτά, κατά τα φαινόμενα, η κάπαρη, στην Παντελερία...Το ξέρει το θέμα ένας νομαρχιακός σύμβουλος...
Ναι, με το πρόγραμμα life Τήνος-Ζαγόρι το '97 είχαν κάνει και πειραματική καλλιέργεια κάπαρης απ'οτι έχω ακούσει σε οικόπεδο του Αγρ.Συνεταιρισμού. Μετά από λίγο καιρό τις κάπαρες τις έφαγαν τα κατσίκια του γείτονα, αλλά η τεχνογνωσία υπάρχει.
κατσίκια...κατσίκια...να θέμα για 10 αναρτήσεις. Εμαθα ότι στην Κάσο πήραν άδεια για εξολόθρευση. Εστειλα σχετικό email σε κάποιον που του είχα πει ότι θα μάθαινα λεπτομέρειες, αλλά δεν έχω απάντηση...
Ανέβασε το θέμα με τα κατσίκια.
Η διέλευση ενός κοπαδιού 30-40 κομμάτια απο μια ξεροληθιά κάνει την ίδια ζημιά με την δουλειά ενος katerpilar μιάς ώρας.
Οι λίγοι που έχουν παραμείνη στα χωριά και όλοι εμείς που μας αρέσει το περιβάλλον γύρω απο τα χωριά θα είμαστε δίπλα.(πολλές υπογραφές έχουμε στείλει στο παρελθόν και εμείς στο Δήμο. Τώρα αν τα προώθησε αναλόγος δεν το ξέρω;
Παράξενε θα ασχοληθουμε με τα κατσίκια. Ο Δήμος Εξωμβούργου λέει ότι τα διαβήματά τους έχουν απορριφθεί.
Στην Κάσο τα κατάφεραν και νομίζω στη Ικαρία. Εδώ θα αντιδράσουν 5-10 πονηροί που μαζεύουν αδέσποτα και τα πουλάνε με λεμονάκι στους προσκυνητές. Τα καλά παιδιά που ειχα στην ανάρτηση «μαύρο 97» δεν θελουν ούτε να τα δούν στο μαγαζί τους...
Ζητώ συγνώμη από την κυρία Σκαρή που ασχολούμαστε με άλλα στην ανάρτησή της, αλλά έτσι είναι το blogging...
Δεν νομίζω να υπάρξει καμιά αντίδραση και αν υπάρξει θα την αντιμετωπίσουμε πολύ δυναμικά.Είμαστε διαθέσιμοι να προσφέρουμε με κάθε τρόπο.
θα συντάξουμε ένα κείμενο, θα το μοιράσουμε σε 5-10, θα μαζέψουν υπογραφές, θα τις πάμε πιο πάνω...όχι απόψε
Δημοσίευση σχολίου