Τρίτη 21 Απριλίου 2009

Πασχαλιάτικα


Η μέρα ήταν όμορφη, ο καιρός γλυκός, λίγο συννεφιασμένος, τα χρώματα πράσινα, που αρχίζουν να ζεσταίνουν, τα αγριολούλουδα οργίαζαν, και, άσχετα με την αρχιτεκτονική που έχει πράγματι πάρει περίεργη τροπή στα χωριά μας, οι άνθρωποι ήταν όλοι εδώ.

Χτες είπα ότι είδα Μερσεντές και Χ3. Χα! Είδα και Χ6! Και όλα, στην πλατεία της εκκλησίας, στην ερημιά, λιγότερο από 100 μέτρα από τον αρχαίο πύργο.


Μέγας έρωτας του νεοέλληνα με τα αυτοκίνητό του. Μερικοί από εσάς προλάβατε τους Αγίους Ανάργυρους με γαϊδούρια στρωμένα με χρωματιστές κουρελούδες (η στρατούρα ήταν λίγο άγρια για τα καλά ρούχα). Μουσική δεν είχε, το φαγητό λιγότερο και όσο για την μόστρα… Δεν θυμάμαι να υπάρχει ευγενής άμιλλα για το ποιος είχε τον μεγαλύτερο γάϊδαρο.


Εγώ, από τότε που πήρα τα βουνά, έχω πλέον σαφή προτίμηση για την Αγία Άννα, σήμερα, Τρίτη, αν και «το» πανηγύρι ήταν παλιά, την Τετάρτη, στον Άγιο Φύλακτο.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Αμμοδύτη όσον αφορά το κάτω κλείσμα αναφέρεσε σε συγκεκριμένα άτομα του χωριού τα οποία δεν έχουν σχέση με το χωριό αλλά ..... τα οποία τους αρέσει η φασαρία και η προβολή του οτι είμαι εδώ!!!

Ανώνυμος είπε...

Εγώ θέλω ένα με πορτοκαλιές πινακίδες

Ανώνυμος είπε...

τι εννοείς φίλε

Ανώνυμος είπε...

Πολλοί είναι που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι αλλά αγοράζουν το ακριβώτερο αμάξι

κατωμερίτης είπε...

Χωρίς να είμαστε άγιοι ή πανω από τις ανθρώπινες ματαιοδοξίες δεν έχουμε χασει την αίσθηση του μέτρου. Οιφαντασμένοι είναι λιγότεροι από 5 στα 4 χωριά.

Ανώνυμος είπε...


ΕΥΦΟΡΙΑ...[ΑΝΑΡΤΗΣΗ → ΚΛΕΜΕΝΟ]
05
Απρ 2009
0 Ο Μπόμπος με τον πατέρα του, είχαν πάει βόλτα στην πόλη. Ο Μπόμπος, ήταν μικρός και ρωτούσε συνέχεια τον μπαμπά του για τα διάφορα που έβλεπε.
- Μπαμπά, τί είναι αυτό;
- Νοσοκομείο είναι παιδί μου, του απαντούσε ο μπαμπάς του.
- Μπαμπά, τί είναι εκείνο;
- Σχολείο, είναι παιδί μου.
Κάποια στιγμή, πέρασαν και από ένα οίκο ανοχής.
- Μπαμπά τί είναι αυτό; ρωτάει ο μικρός.
- Αυτό, είναι το σπίτι που ευφραίνονται.
Την άλλη μέρα ο Μπόμπος το σκάει από το σπίτι του και πάει στον οίκο ανοχής. Μπαίνει μέσα και λέει:
- Ήρθα να ευφρανθώ!!
- Όχι, είσαι μικρός του απαντάει η υπάλληλος.
- Όχι δεν φεύγω, λέει ο Μπόμπος.
- Καλά, του λέει αυτή, θέλεις μια φέτα με μέλι;
- Θέλω, λέει αυτός και την τρώει.
- Άλλη θες;
- Θέλω!!
- Τρίτη θέλεις;;
- Θέλω, λέει ο Μπόμπος όμως δεν μπόρεσε να την φάει και γλύφει μόνο το μέλι.Στο μεταξύ ο πατέρας του είχε τρελαθεί να τον ψάχνει. Στο τέλος τον βρίσκει έξω από τον οίκο ανοχής.
- Μπόμπο!! Τι έκανες εκεί μέσα;;
Και ο Μπόμπος:
- Πατέρα, τις δύο τις κατάφερα! Την τρίτη... της πάτησα ένα γλύψιμο!!!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραία η φωτογραφία με την παπαρούνα

Ανώνυμος είπε...

τουλάχιστον, αυτό που έμεινε από το Φετινό πανηγύρι στους Αγίους Αναργύρους ήταν η πολύ καλή δραστηριοποίηση του συλλόγου και η οργάνωση.
Αν και προτιμούσα τις χρονιές χωρίς την ακαλαίσθητη αίθουσα, που καθόμασταν όλοι στα γύρω χωράφια.
Μετά ξεκίνησε ο Αρκαδής και όλος ο σαματάς, αλλά και πάλι, ήταν σεμνότερα και πιό μετρημένα.
Όσο για τις τζιπούκλες, ξέρετε, τα μεγάλα αυτοκίνητα παραπέμπουν σε ελλειμματική αυτοεκτίμηση και μην ακούσω κανέναν να μου πει ότι χρειάζεται τέτοιο αυτοκίνητο...