Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Βροχή δακρύων


Ὑπὲρ τὴν Πόρνην Ἀγαθὲ ἀνομησας, δακρύων ὄμβρους οὐδαμῶς σοὶ προσήξα, ἀλλὰ σιγὴ δεόμενος προσπίπτω σοί, πόθω ἀσπαζόμενος, τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ὅπως μοὶ τὴν ἄφεσιν, ὡς Δεσπότης παράσχης, τῶν ὀφλημάτων κράζοντι Σωτήρ. Ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου ῥύσαί με


Καλά… Ο πειρασμός είναι μεγάλος να πιάσω την ιστορία του Πάσχα, και τις προ-Χριστιανικές καταβολές του, αλλά ούτε θα πρωτοτυπήσω, ούτε έχω όρεξη να χαλάσω κανενός το κέφι. Τα τελετουργικά είναι ωραία, οι ύμνοι επίσης, και είναι η πιο ωραία γιορτή μας. Μερικοί Χριστιανοί δεν το γιορτάζουν το Πάσχα, θεωρώντας ότι είναι ειδωλολατρικό (pagan). Και ο Robert Graves κάτι τέτοια λέει...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ειδωλολάτρες είμαστε στην Ελλάδα, εκτός από κάτι λίγους που κρύβονται

Artanis είπε...

Άμα ακούω αυτήν την λέξη, κάτι μου έρχεται...Μόνον φανατικοί και απαίδευτοι την χρησιμοποιούν, που δεν δέχονται οτι υπήρχε και παρελθόν, μή χριστιανικό...Και τί ακριβώς έλεγε ο Robert Graves; (αυτό το ζήτημα μου διαφέυγει...)

αμμοδύτης είπε...

Σίγουρα έχουμε πολλά ειδωλολατρικά στα τελετουργικά μας, άσε που τελικά επεκράτησε η εικονολατρεία...

Ωχ... ποια λέξη είπα; O Graves "βλέπει" την Μεγάλη Θεά, προ Χριστιανική και προ ΙνδοΕυρωπαϊκή παντού, σίγουρα στην "σωστή" ερμηνεία των ελληνικών μύθων. Λέει επίσης ότι τόσο η Εβραϊκή όσο και η Ευρωχριστιανική θρησκεία ξαναγράφτηκαν για να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες της εποχής. Άκου ισχυρισμοί... γίνονται τέτοια πράγματα;