Ατέλειωτη είναι η βιβλιογραφία για το Σχίσμα του 1054… Εγώ το βλέπω απλοϊκά. Η αδυναμία της Ανατολικής Ρώμης να προστατεύσει την Δυτική Ρώμη από τους Γότθους, αφ’ ενός απομάκρυνε την Δύση από την Ανατολή, αφ’ ετέρου οι Δυτικοί απέκτησαν τα ίδια αισθήματα για τους Ανατολικούς, που οι Ανατολικοί απέκτησαν όταν οι Δυτικοί δεν βοήθησαν αρκετά με τους Τούρκους. Το 1054, κάτι Νορμανδοί καταπίεζαν κάτι Νοτιοϊταλούς, που ήταν την Ανατολικής Ρώμης, και αυτό δεν βοήθησε.
Δεν με απασχολεί το Σχίσμα. Με απασχολεί η αντιμετώπιση των γεγονότων όπως ήταν με τις πραγματικές τους αιτίες και αποτελέσματα χωρίς θεολογικές, μεταφυσικές ή άλλες .ερμηνείες που βολεύουν εμάς, με τα μυαλά που έχουμε διαμορφώσει με την σημερινή προπαγάνδα, ή με την σημερινή θεώρηση του κόσμου.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Τήνο και την όποια τριβή υπάρχει ή δεν υπάρχει μεταξύ καθολικών και ορθοδόξων; Από την εποχή του Μάρκου Αντωνίου, και πιο παλιά, μέχρι το 627 μΧ και τον Ηράκλειο, ο «εχθρός» στην περιοχή μας ήταν οι Πέρσες. Μόνο επτά (7) χρόνια αργότερα, το 634, άρχισαν οι πόλεμοι με τους Άραβες. Οι πόλεμοι αυτοί, με σημερινή ορολογία, ήταν …πανευρωπαϊκοί, και κράτησαν μέχρι το 1180 (και ξέρουμε ότι επηρέασαν την Τήνο. Βέβαια, πριν τελειώσουν οι πόλεμοι με τους Άραβες, είχαμε σχεδόν χάσει τον πόλεμο με τους Τούρκους, στο Ματζικέρτ το 1071.
Δεν με απασχολεί το Σχίσμα. Με απασχολεί η αντιμετώπιση των γεγονότων όπως ήταν με τις πραγματικές τους αιτίες και αποτελέσματα χωρίς θεολογικές, μεταφυσικές ή άλλες .ερμηνείες που βολεύουν εμάς, με τα μυαλά που έχουμε διαμορφώσει με την σημερινή προπαγάνδα, ή με την σημερινή θεώρηση του κόσμου.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Τήνο και την όποια τριβή υπάρχει ή δεν υπάρχει μεταξύ καθολικών και ορθοδόξων; Από την εποχή του Μάρκου Αντωνίου, και πιο παλιά, μέχρι το 627 μΧ και τον Ηράκλειο, ο «εχθρός» στην περιοχή μας ήταν οι Πέρσες. Μόνο επτά (7) χρόνια αργότερα, το 634, άρχισαν οι πόλεμοι με τους Άραβες. Οι πόλεμοι αυτοί, με σημερινή ορολογία, ήταν …πανευρωπαϊκοί, και κράτησαν μέχρι το 1180 (και ξέρουμε ότι επηρέασαν την Τήνο. Βέβαια, πριν τελειώσουν οι πόλεμοι με τους Άραβες, είχαμε σχεδόν χάσει τον πόλεμο με τους Τούρκους, στο Ματζικέρτ το 1071.
2 σχόλια:
Είδατε; μπερδεύτηκα και εγώ... «είχαμε χάσει τον πόλεμο» με τους Τούρκους στην μάχη του Ματζικέρτ. Η Ανατολική Ρώμη είχε χάσει... Δεν λέω, μπορεί να είχε και Ελληνες, στον στρατό του, αλλά ο ίδιος ήταν από την Καπαδοκία.
Ικανός στρατιωτικός, κατάλαβε από νωρίς τον κίνδυνο των Τούρκων. Έχασε στο Ματζικέρτ. Λίγο αργότερα «ηττήθηκε στη μάχη της Αμάσειας από τον ιδιωτικό στρατό του Ιωάννη Δούκα και λίγους μήνες μετά παραδόθηκε στον Ανδρόνικο Δούκα. Συνελήφθη, τυφλώθηκε με βάναυσο τρόπο, εξορίστηκε και πέθανε το 1072».
Λέτε να ήταν δικός μας;
Πολλά επίσης έχουν γραεί για τα τα αίτια της Α’ Σταυροφορίας και την μετέπειτα «Ανθελληνική» (διάβαζε «αντιανατολική» συμπεριφορά των σταυροφόρων.
Αφορμή για το ξεκίνημα της Α', ήρθε με το αίτημα του Αλέξιου Κομνηνού 1081-1118 στον Πάπα, για αποστολή μισθοφόρων από την Δύση για βοήθεια εναντίον των Σελτζούκων Τούρκων.
Ο Πάπας πήρε την ευκαιρία 1) για να αναθερμάνει το θρησκευτικό αίσθημα στην Δύση, 2) για να σταματήσουν οι πόλεμοι μεταξύ των Δυτικών και, φυσικά, 3) για να επεκτείνει την επιρροή του Ανατολικά.
Το 1081, οι Τούρκοι ήταν περίπου έξω από την Κωνσταντινούπολη. Το 1118, η Ανατολική Ρώμη, είχε ανακτήσει το 1/3 της Μικράς Ασίας, αν και οι Δυτικοί είχαν παρεξηγηθεί γιατί δεν είχαν πάρει αυτό που ήθελαν από το πλιάτσικο, αλλά συνέχισαν νοτιοανατολικά και νότια.
Δημοσίευση σχολίου