Σήμερα είχαμε πάλι βροχή. Όχι την σιγανή ποτιστική βροχή που φέρνει ο απηλιώτης και βρέχει για 5 ή 10 μέρες, την άλλη, «μπόρες». Καλή ήταν. Μακριά από την Αθήνα και το άγχος για ψώνια. Μεγαλύτερη πολυτέλεια από μια σκεπαστή βεράντα, ή μια καταστέγα, παλιότερα, να κάθεσαι με ένα καφέ ή ένα τσάϊ και να ακούς την βροχή να πέφτει.
Φαίνεται ότι διάβασαν μερικοί την ανάρτησή μου για το Μεγάλο Παιχνίδι και το Π.Ι.Ι.Ε.Τ., γιατί κάποιος ανώνυμος μου άφησε ένα φάκελο με ένα βιβλίο της Κατερίνας Σεραϊδάρη «Μεγάλη η Χάρη της», εκδόσεις Ερίννη (του Στρατή Φιλιππότη).
Διαβάζω από το πίσω εξώφυλλο: «…Πώς αναπτύχθηκε σταδιακά ο προσκυνηματικός τουρισμός και πως συνδέθηκε το προσκύνημα με τις πολιτικές εξελίξεις, από την εύρεση της εικόνας το 1823 μέχρι σήμερα; Ποιο είναι το ιδιότυπο εκκλησιαστικό καθεστώς που διέπει το Ίδρυμα της Τήνου και γιατί μια άλλη κυκλαδίτικη εικόνα, η Αργοκοιλιώτισσα της Νάξου της οποίας οι περιπέτειες της εύρεσης ξεκίνησαν το 1835, δεν γνώρισε ποτέ την άμεση αναγνώριση της Τήνου;…»
Φαίνεται ότι διάβασαν μερικοί την ανάρτησή μου για το Μεγάλο Παιχνίδι και το Π.Ι.Ι.Ε.Τ., γιατί κάποιος ανώνυμος μου άφησε ένα φάκελο με ένα βιβλίο της Κατερίνας Σεραϊδάρη «Μεγάλη η Χάρη της», εκδόσεις Ερίννη (του Στρατή Φιλιππότη).
Διαβάζω από το πίσω εξώφυλλο: «…Πώς αναπτύχθηκε σταδιακά ο προσκυνηματικός τουρισμός και πως συνδέθηκε το προσκύνημα με τις πολιτικές εξελίξεις, από την εύρεση της εικόνας το 1823 μέχρι σήμερα; Ποιο είναι το ιδιότυπο εκκλησιαστικό καθεστώς που διέπει το Ίδρυμα της Τήνου και γιατί μια άλλη κυκλαδίτικη εικόνα, η Αργοκοιλιώτισσα της Νάξου της οποίας οι περιπέτειες της εύρεσης ξεκίνησαν το 1835, δεν γνώρισε ποτέ την άμεση αναγνώριση της Τήνου;…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου