Στην ίδια αυλή, αυτήν με τις μνήμες, φωτογραφήθηκε, καθισμένος στην καρέκλα, που βγήκε επί τούτου από το σαλόνι ο Ιωσήφ Σκλάβος, του Ζανή, με την κόρη του και την ανιψιά του. Ώρες τώρα κοιτάω την φωτογραφία και προσπαθώ να καταλάβω τι άνθρωπος ήταν, εάν ήταν αγχωμένος ή χαρούμενος, όταν ο φωτογράφος άνοιξε το διάφραγμα της κάμερας, το 1931.Ξέρω αυτά: Πρέπει ήδη να είχαν χάσει ένα παιδί. Τα «οικονομικά», όπως όλων εκείνης της περιόδου, δεν πρέπει να ήταν ανθηρά. Αυτό σημαίνει ότι το φαγητό ήταν δύσκολο, και ο «επιούσιος άρτος» είχε κυριολεκτική σημασία. Οι σχέσεις με τους γονείς του και τα αδέρφια του δεν ήταν οι καλύτερες, αν και η φωτογραφία είναι στο πατρικό του σπίτι.
Κάποιος μου έλεγε μια ιστορία, ότι παρ’ όλο που ήταν απαγορευμένο το κυνήγι ή τα τουφέκια, πήγε ένα πρωί να «παίξει» κανέναν λαγό ή πουλί, για να συμπληρώσει το βραδινό. Δεν έχω ακούσει να πήγε στον πόλεμο του ’40, αλλά πέθανε το ’47, όταν κρύωσε («πάγωσε» μου είπαν) φυτεύοντας ένα αμπέλι και το κρυολόγημα πήρε κακή τροπή.
Το βρίσκω ενδιαφέρον που, χρόνια αργότερα, η εικόνα κυκλοφορεί στο διαδίκτυο…
4 σχόλια:
έχεις συγγένεια με τον άνθρωπο της φωτογραφίας;
αυτός είναι ο παππούς μου, που δεν γνώρισα, είχε ήδη πεθάνει, όταν, προς μεγάλη μου έκπληξη, γεννηθηκα.
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ. ΕΙΝΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ.
ανώνυμε 11:07, η φωτογραφία από πίσω λέει «χαιρετίσματα από την [όνομα κόρης] και την [όνομα ανηψιάς] με ημερομηνία 1931. Φυσικά και μπορεί να κάνω λάθος, αλλά αυτά λέει από πίσω...Ο γιος του είχε γεννηθεί το 1931;
Δημοσίευση σχολίου