Ρουτίνα

Από τις αρχές Μαΐου μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου (και εκτός απροόπτου) η ρουτίνα είναι απλή. Πρωί-πρωί στην ανηφόρα…

Οι φετινές βελανιδιές είναι χαριτωμένες. Τα φύλλα τους, μόλις έχουν εμφανιστεί από το χώμα και είναι χνουδωτά και έχουν ατελή χλωροφύλλη.

Οι περσινές είναι λίγο μεγαλύτερες.

Η επιστροφή έχει πάντα αυτή την θέα (εκτός αν τελειώσω λίγο πιο νωρίς ή λίγο πιο αργά).

Κάπασος

Τα πιθάρια ήταν, μέχρι το 1960, τόσο κοινά στην Τήνο, όσο οι πλαστικές σακούλες και τα τσουβάλια σήμερα. Κάθε σπίτι είχε και από ένα δωμάτιο, στο κατώι, γεμάτο πιθάρια. Άλλα είχαν κριθάρι, άλλα λάδι, άλλα κρασί. Τα μικρότερα πήλινα δοχεία είχαν ξερά σύκα, σταφίδες, κοπανιστή.

Τα περισσότερα πιθάρια που θυμάμαι ήταν από τις αρχές του 20ου αιώνα και ήταν λεπτά. Αυτό στην φωτογραφία είναι παλιότερο, χωρίς να μπορώ να πω από πότε, αλλά όχι σπάνιο. Σπάνια ήταν τα «πλαστά», αυτά που ήταν φτιαγμένα στο χέρι, χωρίς τροχό. Φυσικά, τα πήλινα σπάνε καμιά φορά αλλά τα σπασμένα πιθάρια δεν πήγαιναν χαμένα, αφού τα χρησιμοποιούσαν σαν ταΐστρες για μικρά ζώα, ή σαν «κάπασους», δηλαδή καμινάδες του τζακιού της κουζίνας.

Ο συγκεκριμένος κάπασος είναι στον Κουμάρο, ένα χωριό κάτω ακριβώς από το Ξώμπουργο, σε μια πλαγιά γεμάτη βελανιδιές και οπωροφόρα. Ο Κουμάρος πρέπει να είναι παλιό χωριό (όπως τα περισσότερα χωριά του νησιού. Συνδέεται με ένα καθαρό μονοπάτι με το μοναστήρι στην βάση του Ξώμπουργου, και χωρίς να ξέρω την ιστορία του, θα πρέπει να είχε στενές σχέσεις με το Κάστρο.


Μέσα σε όλα, και άσχετα με τα πιθάρια, κι άλλος στην υπόθεση Ζήμενς ή κάνει τον άρρωστο ή το έχει σκάσει (δείτε και το antinews) Καλά, τακτικές 1ης και 2ας Γυμνασίου χρησιμοποιούμε ακόμη σε αυτήν την εύρυθμη και διαφανή χώρα…

Ουφ... πάει αυτή η εβδομάδα...

Αυτή ήταν μία ζόρικη εβδομάδα. Πρώτα από όλα βγήκαν τα περισσότερα εταιρικά αποτελέσματα του τριμήνου (και τα εσωτερικά πλάνα για το υπόλοιπο του χρόνου). Τα μηνύματα από τις εφημερίδες και τους αναλυτές δεν είναι διαφωτιστικά. Άλλοι λένε ότι άρχισε η ανάκαμψη. Άλλοι λένε ότι θα αρχίσει …σύντομα. Άλλοι λένε ότι τα δημοσιονομικά θα είναι μείζον πρόβλημα προσεχώς.

Τα «δημοσιονομικά», σημαίνει, σε απλά λόγια, πόσα χρήματα χρωστάνε οι κυβερνήσεις και πόσα δεν θα μπορούν να μαζέψουν από φόρους, και πόσα δεν θα έχουν για άλλες τονωτικές ενέσεις. Καμία αμφιβολία δεν έχω ότι η μίνι ανάκαμψη του Απριλίου και του Μαΐου δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένδειξη ότι ο πλανήτης ζει, μετά 6-7 μήνες μείωσης των αποθεμάτων και κεφαλαίου κίνησης, και κάτι κουνήθηκε.

Προβλέπω το καλοκαίρι να είναι «αναμονή», όπου όλοι θα περιμένουν να δούνε τελικά, θα πάει ο κόσμος διακοπές; Θα γίνει καμιά επένδυση; Εγώ προβλέπω ότι οι αδύνατοι θα αναζητήσουν την προστασία των δυνατών, μπορεί μερικοί να κλείσουν, μερικοί να συγχωνευθούν, και περισσότερες επιταγές θα σκάσουν. Το φθινόπωρο θα δείξει πόσο θα κρατήσει το πρόβλημα. Δεν πιστεύω ότι ξεφύγαμε από τα δύσκολα. Ξεφύγαμε από τον καταποντισμό, απλώς. Θα έλεγα «για την ώρα», αλλά, πρώτον, δεν ξέρω και, δεύτερον, μην χαρακτηριστώ «παπαγαλάκι» που καταστροφολογεί εν όψει ευρωεκλογών.


Δεν το κρύβω, ούτε οι ευρωεκλογές με συγκινούν, ούτε θα περιέχουν κανένα μήνυμα, όποιος και αν προκύψει. Το μόνο μήνυμα θα είναι αν η αποχή ξεπεράσει το 70%, που μόνο στην Ολλανδία θα γίνει, αν γίνει, γιατί στην Ελλάδα, μας αρέσει να διαλέγουμε τον ψεύτη μας και τον απατεώνα μας. Ή πιστεύουμε στο κράτος-πατερούλη και για αυτό ελπίζουμε ότι κάποιος πατερούλης θα προκύψει να μας προστατεύσει.

Πήρατε χαμπάρι τι έγινε με το τέως αφεντικό της Ζήμενς στην Ελλάδα... Μία ενδιαφέρουσα θεώρηση, στο κουρδιστό πορτοκάλι.

Δεν έχετε βαρεθεί να σας λένε ψέματα;

Ελεύθερος;

Ανώνυμε συνομιλητή μου, μου βάζεις δύσκολα. Καλή είναι η ιδεατή πραγματικότητα, αλλά καμιά φορά έρχεται σε σύγκρουση με την πραγματική. Όσον αφορά την «ελληνική» και εγώ «φεύγω», αυτό είναι εύκολο αν είσαι ολιγαρκής ή έχεις κάποια στοιχειώδη μέσα. Σε άλλες πτυχές της πραγματικότητας ωστόσο τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα.

Ελεύθερος; Χμμ… ελάχιστοι είναι οι ελεύθεροι, και αυτοί είναι μάλλον σε υποσύνολα του κόσμου, σε μικρόκοσμους, φτιαγμένους επί τούτω, ή συμπτωματικούς. Κι αν το πάρεις με τον ορισμό του Καζαντζάκη, για να πεις ότι είσαι ελεύθερος, και δεν ελπίζεις, δεν φοβάσαι, δεν ελπίζεις κλπ, στα μάτια των υπολοίπων γίνεσαι από εγωιστής έως περίεργος. Η λίγη μου εμπειρία σε αυτήν την άσκηση είναι ότι η όποια ελευθερία έχει ακριβό τίμημα, που συχνά δεν είναι καν εφ άπαξ, αλλά συνεχιζόμενο.

Με «κατηγορούσε» ένας δάσκαλός μου πριν από χρόνια, ότι βασίζομαι σε αφορισμούς («περιεχόμενο από κονσέρβες» είχε πει). Θα ανοίξω λοιπόν μια κονσέρβα και θα επαναλάβω κάτι που ο ίδιος έλεγε που ήταν σοφό: «Ευτυχισμένοι είναι αυτοί που φτιάχνουν μια βιοθεωρία και μια κοσμοθεωρία και ή τις προσαρμόζουν στην ζωή τους ή προσαρμόζουν την ζωή τους σε αυτές».


Ακούγεται απλό, αλλά αυτές οι «προσαρμογές», καμιά φορά είναι ζόρικες.

Οι πρασινάδες είναι μάραθος…

Τάσεις φυγής

Δεν ξέρω αν έχω τάσεις φυγής, όπως με ρώτησε ανώνυμος σχολιαστής, ούτε μπορώ να προβώ σε δημόσια αυτοανάλυση σε format σύντομων επιγραμματικών φράσεων για blog. Όλοι έχουμε μια θεωρία για τον κόσμο και για την ζωή, και λίγοι είναι αυτοί, νομίζω, που η ζωή τους και ο κόσμος τους είναι όπως ακριβώς τα περίμεναν.

Σίγουρα οι εικόνες που επιλέγω να αναρτήσω έχουν την προσωπική μου λογοκρισία. Ίσως, με τις εικόνες, παρουσιάζω κάποια τωρινή εκδοχή του ονείρου. Ίσως, συνειδητά, παρουσιάζω ένα ιδεατό νησί. Θα μπορούσα να φτιάξω εντελώς άλλο παραμύθι, από αυτό που διηγούμαι και ίσως η πραγματικότητα να μην είναι σαν το όνειρο, ή ίσως και να είναι το όνειρο πραγματικότητα.

Και αφού περιαυτολογώ σε αυτήν την ανάρτηση, ας σχολιάσω και εγώ, με την σειρά μου, σχόλιο άλλου ανώνυμου επισκέπτη, ως προς τι κάνω και τι σκοπούς έχω ή είχα στα βουνά που συχνάζω τον τελευταίο καιρό. Είχα αυτή την φαντασίωση, να έχω χωράφια, με λιτές, πρωτόγονες πεζούλες, με αμπέλια να φυτρώνουν στην βάση της ξερολιθιάς, και εγώ να ονειρεύομαι τα βράδια τους μίσχους και τους έλικες να μεγαλώνουν και τις ταξιανθίες να γίνονται μικρά σταφύλια.


Όπως είπε και ο ποιητής στον Μικρό Ναυτίλο,

"Είπα θα φύγω. Τώρα. Μ’ ό,τι να ’ναι: τον σάκο μου τον ταξιδιωτικό στον ώμο. Στην τσέπη μου έναν Οδηγό. Τη φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι. Βαθιά στο χώμα και βαθιά στο σώμα μου θα πάω να βρω ποιος είμαι".

Το κλίμα των ημερών

Μία δύο μέρες ακόμα, και το μόνο πράσινο θα είναι στα λαγκάδια, και σε χωράφια με ντοματιές και άλλα καλοκαιρινά, που είναι ήδη φυτεμένα, περιμένοντας την λαϊκή αγορά στην Παλλάδα..

Το κλίμα των ημερών είναι λίγο το βαρετό προεκλογικό δίλημμα των Ευρωεκλογών (πω πω βαρεμάρα… πάλι πρέπει να διαλέξω αυτόν που με προσβάλλει λιγότερο…), ο απόηχος του ταλαίπωρου μεσάζοντος μεταξύ λαδώνουσας εταιρίας και λαδωνομένων πολιτικών, που προτίμησε να σιωπήσει μακρόθεν, κάτι ψίθυροι από το ΔΝΤ ότι δεν πάμε καλά, και, φυσικά, η ζέστη, που νομοτελειακά ήρθε, θυμίζοντας μας ότι αύριο μεθαύριο θα έχουμε Ιούνιο.

Δεν ξέρω αν η άρνηση είναι δημιουργική, σε μακροσκοπικό επίπεδο σίγουρα δίνει κάποια απόχρωση στον κόσμο, αλλά είμαι αυτής της απόχρωσης.

Φυσικά, θα ήθελα να δω ένα πολιτικό με πιστευτό όραμα, συγκεκριμένες θέσεις κἆι συνεργάτες που να μην τους βλέπω και με πιάνει τεταρταίος, αλλά το έχω πάρει απόφαση: δεν υπάρχει ex machina deus, έτσι θα πάει, με μόνο φόβο κάποια απρόβλεπτη, εξωγενή, αρνητική έκπληξη.

Γεράκια

Για μαυροπετρίτες ξεκίνησα το πρωί, αλλά ενώ είδα 4 ή 5 πάνω από «τ’ Αψ’λό Β’νί» (το Ψηλό Βουνό σε απλά ελληνικά), δεν μου έκαναν τη χάρη να πετάν αργά από πάνω μου ή να πλανάρουν κοντά μου για να τα φωτογραφίσω. Λες και καταλάβαιναν ότι κρατώ μηχανή και με απέφευγαν. Αργότερα όταν έκανα αυτό ή το άλλο στο χωράφι, έκοβαν βόλτες, αγνοώντας με παντελώς. Αλλά δεν κρατούσα μηχανή… Έτσι, η παραπάνω φωτογραφία του falco eleonorae δεν είναι δική μου, είναι από το site της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρίας.

Οι μαυροπετρίτες φωλιάζουν στα απόκρημνα βράχια ανάμεσα Κολυμπήθρα και Βαθύ, και τα έχω δει και στο Δρακονήσι, την βραχονησίδα στο βάθος.

Μαυροπετρίτες δεν φωτογράφισα, αλλά είδα τρείς κουρούνες (corvus corone) να παρενοχλούν μια γερακίνα (buteo buteo). Με το που σηκώνω τον φακό εξαφανίστηκαν οι κουρούνες (έχουν μάθει ότι μαύρα αντικείμενα που δείχνουν προς το μέρος τους είναι επικίνδυνα).

Έτσι έμεινε ένα ζευγάρι γερακίνες να κόβει βόλτες από πάνω μου… Πριν 8-9 χρόνια είχα βρει φωλιά με τρία μικρά, σε κάτι κουκουναριές που είχα φυτέψει όταν ήμουν πιτσιρικάς, και αναρωτιέμαι αν είναι τα ίδια… Το υπέρτατο δώρο από δέντρα που φυτεύεις, είναι να φωλιάσουν πάνω τους αρπακτικά πουλιά….

Και βλέποντας την φωτό, σαν να λείπει φτερό από την αριστερή φτερούγα. Χμμ… Νόμιζα ότι οι κυνηγοί δεν τα ενοχλούν αυτά τα πουλιά… Θα μπορούσε βέβαια να είναι από φυσική αιτία.

Η Τήνος έχει αρπακτικά πουλιά, και έχω χρεωθεί να μετράω και να βγάζω φωτογραφίες...

Παράδοξο

Ξέκοψα λίγο από τις υποχρεώσεις του Σαββατοκύριακου... Το νότιο μέρος του νησιού είναι πολύ πιο "ήπιο" και ζεστό, και, παραδόξως, πρόσφατα κατοικημένο από όλους όσους θέλουν ήλιο, θάλασσα, και ...ζέστη. Τον παλιό καιρό, το νότιο μέρος ήταν μάλλον ακατοίκητο γιατί είχε πάντα λιγότερα νερά και ήταν ευάλωτο στους πειρατές. Η πειρατία και η λειψυδρία είναι τα δύο κύρια χαρακτηριστικά της ιστορίας των Κυκλάδων. Τώρα υπάρχει και τρίτο χαρακτηριστικό, η τουριστική ανάπτυξη. Ώρες -ώρες αναρωτιέμαι αν είναι η φυσική εξέλιξη των δύο προηγούμενων.

Τα φρύγανα και οι "πεζούλες" εξακολουθούν και κυριαρχούν στο τοπίο, αλλά έχουμε και ...ανθρώπους, και σπίτια, και στύλους ΔΕΗ και τέτοια καλά. Απλά δεν αρέσουν στον φακό μου (αλλά το παράδοξο είναι ότι χωρίς αυτά ίσως ο φακός μου μα μην ήταν εδώ... χμμμ... παράδοξο).

Το διάλλειμμα δεν κράτησε πολύ, δύο-τρεις ώρες... Να είστε καλά.

Τελειώνει η άνοιξη...

Η δροσιά των τελευταίων ημερών κράτησε τα χωράφια σχετικά πράσινα, αν και τα χρώματα έχουν γυρίσει σε αυτά που θα περίμενε κανείς τέλος Μαΐου. Αν δείτε μια φωτογραφία του παραπάνω τοπίου σε μίαν ανάρτηση πριν ένα μήνα, θύμιζε …Ιρλανδία.


Αν η Τήνος του Μαΐου του 2009 είναι σε αναμονή του καλοκαιριού, η Χώρα με τους επισκέπτες, και τα χωριά με τις καλοκαιρινές εργασίες, η Αθήνα εξακολουθεί στον απόηχο των δηλώσεων περί σοσιαλισμού ή βαρβάρων ή τέτοιες παραπλανητικές, κατά την γνώμη μου επιλογές.

Το θέμα Ζήμενς έχει πάρει περίεργη τροπή αφού οι δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν στους πολιτικούς μας ηγέτες και τους νομοθέτες μας, φαίνεται αφορούσαν κάτι μικρούς υπαλλήλους, ή κανέναν ξεχασμένο πολιτικό που έχει αποσυρθεί ή απομακρυνθεί εδώ και χρόνια, κανέναν πολύ γέρο συνταξιούχο, ίσως κανέναν μακαρίτη ή άρρωστο… Καθόλου δεν είναι μαγειρεμένα όλα αυτά και ο τέως βουλευτής της ΝΔ που είναι και δικηγόρος στην υπόθεση, σίγουρα καμία ανάμειξη δεν έχει.

Περιμένοντας την άνοδο της θερμοκρασίας, εγώ είμαι δέσμιος των εκατοντάδων μικρών δέντρων που έχω φυτέψει πάνω στο βουνό. Αν δεν διψάσουν, τώρα στις επόμενες 20-30 μέρες, θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν. Στα πεδινά της Τήνου, τα πράγματα χρυσοκιτρινίζουν. Πάνω, είναι ακόμα άνοιξη.

Καλό Σαββατοκύριακο να έχετε.

Αναζητήσεις

Υπάρχουν λοιπόν 3-4 τέτοιες ιστοσελίδες με τις οποίες «επικοινωνώ». Είναι οι διαδικτυακοί μου φίλοι, και αισθάνομαι, όχι ότι συμφωνούμε σε όλα -- δεν τίθεται καν τέτοιο θέμα -- αλλά σαν να υπάρχουμε επειδή χτυπάει κάποιο κοινό τύμπανο που μας συγχρονίζει.

Από καιρό με ενοχλεί η διαφθορά και η ελληνικότητά της, ή, να το πω αλλιώς, αυτό που μειώνει την ποιότητα ζωής στην Νέα Ελλάδα, η άρρωστη σχέση διαπλοκής και διαφθοράς, ή ο ραγιαδισμός μας, ή η έλλειψη δημοκρατίας που είναι η «μπόχα», ή η συγκέντρωση όλων των εξουσιών (νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική) σε ένα άτομο, που όμως δεν είναι παρά η έκφραση 3-4 επιχειρηματικών συμφερόντων (τσιφλικάδων με εφημερίδες και «ελεύθερη» τηλεόραση, για πιο απλά).

Αυτή η πολιτική μεθοδολογία αδυνατεί να λύσει τα αδιέξοδα της ελληνικής οικονομίας, για να μην πω ύπαρξης. Και επειδή παριστάνουμε ότι έχουμε εκλογές, οι Άρχοντές μας μάς παραμυθιάζουν με μπαρούφες είτε είναι το περιβόητο «σεμνά και ταπεινά», είτε είναι η «πράσινη ανάπτυξη», είτε «ΝΔ ή χάος» ή «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».


Θα ήταν βαρετό να γράψω εκθέσεις ιδεών για τα παραπάνω θέματα, αλλά η θέση μου είναι απλή: Το φαινόμενο της συγκέντρωσης όλων των εξουσιών στον αρχηγό μιας κυβέρνησης, εκτός από αντιδημοκρατικό, είναι η πηγή όλων των προβλημάτων μας, αλλά όπως αναρωτιέται ο greekpoliticalreview, είναι μάλλον επίτηδες φτιαγμένο έτσι. Η «πράσινη ανάπτυξη» του Πασόκ, είναι, όπως νομίζω ξαναείπα, όπως τα τρία ψέματα: «Δεν θα στον βάλω όλον μέσα, θα σε σέβομαι το πρωί, και η επιταγή έχει ταχυδρομηθεί». Το δίλημμα «σοσιαλισμός η βαρβαρότητα» είναι δίλημμα μόνο αν δεν σας αρέσει η ελευθερία ή η ελεύθερη οικονομία, κάτι που πράγματι δεν αρέσει γιατί έτσι σας έχουν πει τα κανάλια που βλέπετε.

Αυτά τα ενοχλητικά βλέπω, συν όλα τα άλλα τα δύσκολα της καθημερινότητας, και τι να κάνω και εγώ; Το ρίχνω στην αναζήτηση.

Αν έχετε ελεύθερο χρόνο, χαζέψτε λίγο στα παραπάνω links.

Γυάρος

Λες και βγαίνουμε από αραχνιασμένους διαδρόμους, και ανακαλύπτουμε παιχνίδια του νου, ψάχνοντας για ισορροπίες σε καιρούς που οι αξίες έχουν αλλοιωθεί, ή που δεν είναι αυτές που θυμόμαστε όταν είμαστε παιδιά.

Λες και ξαναθυμηθήκαμε την Ασκητική και ψυχανεμιζόμαστε να δαμάσουμε ξεχασμένους δαίμονες και να ανακαλύψουμε τα μυστικά που άρχισαν να εμφανίζονται όταν οι λέξεις που κουβαλάμε στο σακούλι μας αδυνατούν να εκφράσουν την ανασφάλειά μας.

Λες και τα αδιέξοδα που έκανε σαφή η ύφεση ή η κατάπτωση της ελληνικής καθημερινότητας μας αναγκάζουν να καταμετρηθούμε, για να βεβαιωθούμε αν είμαστε όλοι παρόντες, ή για να βρούμε κάποιον άλλο σωστό δρόμο, ή για να ψιθυρίσουμε ο ένας στον άλλο: «βρε μπας και είναι ψευδαίσθηση;»


Η πάνω φωτογραφία, είναι από το Μουσείο Μαρμαροτεχνίας στον Πύργο (και συνιστώ να το επισκεφθείτε… είναι τόσο καλαίσθητο που αναρωτήθηκα που βρισκόμουνα…). Οι άλλες φωτογραφίες είναι η Γυάρος, τρία πρόσφατα απογεύματα.

Για τα παιδιά στους αντίποδες

Υγρασία πρωϊνή
χρωμάτων μεσαίωνα
στα παράλια του Ομήρου

Πέρασα πολλά χρόνια εκτός συνόρων και έφτιαξα εικόνες στο μυαλό μου για να μου κάνουν παρέα. Τώρα τις ξαναβρίσκω, ή τις φτιάχνω, και τις στέλνω κι αυτές σε ταξείδια.

Και ενώ συχνά βάζω εικόνες έχοντας κατά νου άγνωστους ξενιτεμένους "φίλους", αυτές οι εικόνες είναι για κάτι παιδιά που μαθαίνουν ελληνικά στο Νότιο Ημισφαίριο.

Αστρική σκόνη

Χτες το βράδυ ήταν καθαρός ο ουρανός στην διαδρομή προς την Ραφήνα. Ξέρεις ότι το καλοκαίρι πλησιάζει επειδή ο Σκορπιός φαίνεται πάνω από τον Νότιο-νοτιοανατολικό ορίζοντα (δεξιά στην παραπάνω εικόνα)



Βέβαια στο νότιο ημισφαίριο η κατάσταση είναι διαφορετική. Τον Σκορπιό πρέπει να τον βλέπουν χειμώνα καλοκαίρι (για το καλοκαίρι δεν είμαι σίγουρος, πρέπει να το ψάξω). Και ο δικός τους Σκορπιός δεν είναι με το κεφάλι όρθιο, αλλά είναι οριζόντιος, ψηλά πάνω από την ανατολή, στις 10:30 περίπου το βράδυ, στο ...Christchurch.

Δεν ξέρω ποιός πρωτοείπε ότι είμαστε φτιαγμένοι από αστρική σκόνη... ο Carl Sagan ή η Joni Mitchell (στο τραγούδι των Crosby, Stills, Nash, and Young). Αλλά από αστρική σκόνη είμαστε πλασμένοι. Και η διαφορά μας από όλα τα άλλα όντα του πλανήτη; Κοιτάμε τα άστρα...

...We are stardust
Billion year old carbon...

Αυτοπροσωπία

Ελάχιστοι bloggers ποζάρουν για τον φακό, αλλά είπα να σας φανερωθώ, ψάχνοντας για τοπία, λουλούδια, και μεσαιωνικά κτίσματα.


Αν αισθάνομαι τυχερός που πρόλαβα την Τήνο πριν εκσυγχρονιστεί, αισθάνομαι επίσης τυχερός που σε πολλά μέρη, κρατάει ακόμα. Όχι για πολύ, ο χρόνος φθείρει.