Μην με παρεξηγήσετε, η βία που αναφέρω δεν έχει σχέση με το χθεσινό show, αυτό δεν ήταν βία, ήταν θέατρο. Οι δύο συμπαθείς κυρίες έχουν μάθει να τσιγκλίζουν, ο νεαρός έχει πρόβλημα με το θυμικό του, και όλοι, και σίγουρα οι κυρίες, θα προσπαθούν εναγωνίως να βγάλουν και πολιτικά οφέλη από αυτό. Μην κάνετε τις παρθένες... Αν διαβάσετε λίγη Ιστορία, ο κόσμος σφάζεται, και σφάζει, τα τελευταία 4.000 χρόνια, απλά τώρα κάνει εντύπωση γιατί οι εμπλεκόμενοι είναι καλοντυμένοι, και, μερικοί από εμάς, όχι όλοι, χορτάτοι.
Πριν 4 περίπου χρόνια, τον Δεκέμβριο του 2008, είχαν ανεβάσει τα "μαθηματικά της αναταραχής" .
Πριν ένα χρόνο, τον Απρίλιο του 2012, είχα ανεβάσει τα "μαθηματικά της απελπισίας" .
Τα μαθηματικά της βίας δεν είναι παρά η επέκταση των δύο προηγουμένων και αποτέλεσμα της διεύρυνσης, διόγκωσης και του μόνιμου αδιεξόδου.
Το απόλυτα μεγαλύτερο έγκλημα που μπορεί να γίνει σε μια χώρα, ή έναν λαό ή μία γενιά είναι η καλλιέργεια πλασματικών προσδοκιών, είτε ήταν "η Ελλάδα στους Έλληνες" (ή δεν θυμάμαι τι) την δεκαετία του '80, είτε είναι "λεφτά υπάρχουν και η Βόρεια Ευρώπη θα μας σώσει", ή δεν ξέρω τι άλλο, τώρα. Τα νούμερα είναι αμείλικτα, τα δήθεν συγκριτικά πλεονεκτήματα υπό αναθεώρηση: Σε μία γενικευμένη ύφεση -- δεν είμαστε ούτε οι μόνοι, ούτε οι πιο σημαντικοί στα αδιέξοδά μας, ούτε υπάρχει πλούσιος θείος. Και η προς τα κάτω προσαρμογή είναι είναι πολύ πιο δυσάρεστη από ότι φανταζόμαστε, ιδίως όσοι από εμάς δεν την ξέρουν. Αυτοί που την ξέρουν, ή αυτοί που δεν γεύτηκαν τα πλούτη και τις δόξες, είναι ίσως και πιο ευπροσάρμοστοι.
