Το τέλος το έχω προαναγγείλει (και δεν χαίρομαι για αυτό) από τον Δεκέμβριο του 2008 (και δείτε και το Κύκνειο Άσμα του Εξάκτινου, την ίδια περίοδο -- κάτι ήξερα που το υπέκλεψα) και από τον Μάρτιο-Απρίλιο του 2010. Δεν θέλει φιλοσοφία... Ο ζαχαροπλάστης κάτι ξέρει από κανταΐφια... Στην δουλειά μου, του "τέλος" το έχω δει από τον Μάρτιο του 2008.
Η αγορά τον τελευταίο καιρό (Γενικός Δείκτης στα 960-970 και spread δεκαετούς ομολόγου στα 1450-1500) λέει έξοδο από το ευρώ, στάση εξωτερικών πληρωμών και τέτοια κακά. Αν ο ΓΔ ήταν στα 700-800 και το spread στα 1700-1800, θα σας το έλεγα με μεγαλύτερη βεβαιότητα.
Πολλοί λένε ότι η ισοτιμία των 350 δρχ ανά ευρώ ήταν "λάθος" και ότι 700 θα ήταν πιο ...σωστό. Δεν έχω ιδέα. Οι πατάτες Γαλλίας στο σουπερμάρκετ Τήνου είναι φτηνότερες από τις πατάτες Τήνου, άρα η ισοτιμία είναι λάθος, ή κάτι αντίστοιχο... Με πολλή λιτότητα, αυτό διορθώνεται (αλλά μπορεί να πεθάνει και ο καταναλωτής και δεν θα χρειάζεται πατάτες).
Θα κάνουμε μπητς πάρτυ με τον ΓΔ στα 700-800 και το spread στα 1800; Μπορεί, αλλά θα πηγαίνουμε με γαϊδούρια, και θα καταναλώνουμε κρασί ντόπιο (κάτι σαν το παλιό πανηγύρι του Αγίου Φύλακτου μετά το Πάσχα -- ποιός το πρόλαβε;)
Μην τρώγεστε λοιπόν ποιός Δήμος χρωστούσε πιό πολλά... Κι αν τρώγεστε, φωνάξτε μια εταιρία ορκωτών ελεγκτών να σας κάνει μία έκθεση. Κουκιά μετρημένα. Σας έχω πει περί αυτού, και πιστέψτε με, σήμερα, δεν έχει σημασία. Να τρώγεστε αν σήμερα ξοδεύουμε λεφτά που δεν έχουμε... Στις μουσικές καρέκλες πάντα κάποιος μένει όρθιος όταν σταματάει η μουσική...
Όπως είχα γράψει στις Ιστορίες για τα μονοπάτια της Τήνου, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Ξώμπουργο. Τον μεσαίωνα, όταν φαίνονταν στην θάλασσα ύποπτο πλοίο, το μήνυμα έφτανε στο Κάστρο και τα χωριά, με σύστημα φωτιών και καπνού, και ενεργοποιούσε τους 5 λόχους των 250 ή 300 ανδρών (και μάλλον έστελνε τους υπόλοιπους να κρυφτούν). Σίγουρα αυτή η ενεργοποίηση δεν θα ήταν δυνατή χωρίς οδικό δίκτυο. Κάπου στα Τηνιακά Ανάλεκτα το είχα διαβάσει...
Η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας των ΗΠΑ από την S&Ρ δεν ήταν ούτε απροσδόκητη, ούτε έκπληξη, ούτε θα αλλάξει πολλά πράγματα – για την Αμερική. Τυπικά, οι εταιρίες αξιολόγησης πιστωτικού κινδύνου δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να απεικονίζουν και να αναφέρουν αυτά που ξέρουν, ή περιμένουν ήδη οι αγορές. Έτσι, ο φόβος των συνεπειών της υποβάθμισης από ΑΑΑ σε ΑΑ+ έχει, και θα έχει, μεγαλύτερο παγκόσμιο αντίκτυπο από την ίδια την υποβάθμιση.
Τα περί ανάγκης νέου παγκοσμίου νομίσματος που ψελλίζουν διάφοροι τα ακούω βερεσέ. Τα νομίσματα αντανακλούν εμπορικές συναλλαγές, την ελευθερία των εμπορικών συναλλαγών, και, σε τελική ανάλυση, την ίδια την ελευθερία. Το Ελβετικό φράγκο, π.χ. ακούγεται καλό και σίγουρο, αλλά οι συναλλαγές της Ελβετίας με τον υπόλοιπο είναι απειροελάχιστες, και το Ελβετικό φράγκο είναι εκ προοιμίου ασήμαντο. Η Κίνα έγινε κολοσσός (υποκαθιστώντας βιομηχανική παραγωγή της Δύσης, και εξάγοντας στην Αμερική) και οι παγκόσμιες εμπορικές της συναλλαγές δεν είναι καθόλου αμελητέες, αλλά η Κίνα δεν είναι ακριβώς …δημοκρατική, ούτε, ιστορικά, προβλέψιμη, και ενώ δικαιολογημένα «ανησυχεί» (αφού της χρωστάνε πολλά δολάρια), ούτε μπορεί να αλλάξει τις απαιτήσεις της από δολάρια σε άλλο νόμισμα, ούτε μπορεί να υποκαταστήσει τις εξαγωγές της προς την Αμερική με εξαγωγές σε άλλη χώρα… Απεναντίας, ελάχιστες χώρες δεν θα έβαζαν εμπορικούς περιορισμούς στην Κίνα, και σίγουρα η Ευρώπη ή η …Αφρική, δεν καταναλώνουν όπως η Αμερική.
Η Ευρώπη είναι πάλι άλλη περίπτωση. Ευρώπη, κατά την γνώμη μου, δεν υπάρχει. Υπάρχει η Γερμανία (σε οικονομία και βιομηχανική παραγωγή) και η Γαλλία σε άμυνα και πυρηνική ενέργεια. Οι μισοί Άγγλοι είναι αγορασμένοι από τους Γερμανούς, και οι υπόλοιποι είναι με το ένα πόδι στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Η Ευρώπη (εάν υπάρχει) έχει το πρόβλημα ότι 2-3 χώρες έχουν φαινομενική ευημερία από εξαγωγές σε άλλες χώρες που όμως έχουν γίνει με δανεικά που ίσως είναι αγύριστα. Και οι επιλογές δεν είναι πολλές: Ή τα διαγράφουν και τα χαρίζουν ή τυπώνουν χρήμα και πληθωρίζουν. Και το πρόβλημα, όπως θα έχετε ίσως καταλάβει, δεν είναι πια η Ελλάδα, αλλά η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία, και σε τελευταία ανάλυση και η Γερμανία. Τα περί «συντονισμένων προσπαθειών» τα ακούω βερεσέ. Οι γεωπολιτικές διαφορές που υπάρχουν όσα χρόνια υπάρχει ο κόσμος δεν έχουν εξαλειφθεί, και οι πολιτικοί σήμερα δεν είναι ούτε ικανότεροι ούτε σοφότεροι των πολιτικών το 1914 ή το 1939. Ούτε είναι η Ευρώπη ή η «Ευρώπη» σε μια γυάλα, χωριστά από τους υπόλοιπους.
