Και για όσους έχουν απωθημένο τις βελανιδιές, τώρα αρχίζουν να ωριμάζουν τα βελανίδια. Στην συγκεκριμένη ποικιλία, στην Τήνο, ο σπόρος είναι χαμένος μέσα στο βελανίδι. Ξέρετε ότι είναι μεστός αν έχει πάρει καφετί χρώμα και κουνιέται ή βγαίνει σχετικά εύκολα.
Να με συγχωρήσετε, αλλά δεν θεωρώ ότι η πρόσφατη «ανάκαμψη» των αγορών μου λέει τίποτα. Δηλαδή δεν πιστεύω ούτε ότι η «φούσκα» ξεφούσκωσε, ούτε ότι θα γλυτώσουμε τα δύσκολα. Τα δύσκολα είναι η συρρίκνωση της παγκόσμια και της ελληνικής οικονομίας, αύξηση της ανεργίας, μείωση της κατανάλωσης, μείωση του βιοτικού επιπέδου. 
Η διεθνής οικονομική κρίση υποτίθεται έχει σχέση με «φούσκες» και με έλλειψη ρευστότητας στις τράπεζες. Έλλειψη ρευστότητας σημαίνει ότι δεν υπάρχει αρκετό χρήμα για να συνεχίσουν οι τράπεζες να δανείζουν ή, να μην έχουν να δώσουν λεφτά στον δικαιούχο καταθέτη. Για αυτό έχει γίνει αυτός ο διεθνής χαμός.
Τόσα πληρώνει ο άγνωστος Χ, για να κλαπεί, ή να καταστραφεί ή να απομακρυνθεί ένα φέρετρο από την εκκλησία ενός νεκροταφείου στην Τήνο.
Το παρατήρησα και το 1973… Σε καιρούς «κρίσης» όλοι θέλουν να καταλάβουν τι γίνεται είτε με αναλύσεις επιστημονικές ή με μεταφυσικές δοξασίες. Αλλά πάντα έτσι δεν γινόταν; Και οι αρχαίοι έψαχναν εξηγήσεις για το παρελθόν και προβλέψεις για το μέλλον και οι διάφοροι στον 14ο αιώνα προσπαθούσαν να εξηγήσουν την αρρώστια που άλλαξε την Ευρώπη.
Συνταγματική εκτροπή η μη αποστολή της δικογραφίας
Δεν μου πάει να σας καληνυχτίσω ή να σας καλημερίσω με μακάβρια περίεργα.
Έχουν πράγματι αφαιρεθεί φέρετρα από κλειστούς, ιδιωτικούς χώρους, με ίχνη παραβίασης, από τα παρακάτω χωριά:
Το 1970 ο πολιτισμός ήδη είχε φέρει αλλαγές. Πετρογκάζ στην κουζίνα σήμαινε ότι ο γάϊδαρος είχε λιγότερα δρομολόγια για φρύγανα και κλαδιά. Που όμως ήταν ακόμα το βασικό καύσιμο για μαγείρεμα Έτσι, οι κλαδεμμένες κληματόβεργες ανακυκλώνονταν μαζί με τα φρύγανα από τα καθαρισμένα χωράφια.
Μέσα σε όλα, ο πολιτισμός χτύπησε το νησί (σε αναμονή της πυκνής δόμησης των παραλιών, δίχως άλλο). Άνοιξε ...γραφείο κηδειών. Μέχρι τώρα, ο θάνατος, ιδίως στα χωριά, ήταν μια προσωπική, αλλά και πραγματικά κοινωνική υπόθεση. Οι οικογένεια αναλαμβάνει την προετοιμασία του σώματος, δύο τρεις από την επιτροπή της ενορίας φροντίζουν να υπάρχει ο τάφος στο κοιμητήριο, τέσσερα άτομα μεταφέρουν το φέρετρο, γίνεται η ταφή. Η ταφή γίνεται τυπικά μόνο με σάβανο και το φέρετρο, μόνο για την μεταφορά, ξαναχρησιμοποιείται. Μια κοινωνική υπόθεση του χωριού που την χειρίζονται η οικογένεια και οι χωριανοί από την πρώτη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, τρία χρόνια μετά την ταφή.
.jpg)
ο/η σκουμπρί είπε...
Στην ίδια αυτή περιοχή με το μυστηριώδες όνομα, στα πιο απόκρημνα βράχια, σε μέρος που αγριεύεσαι και μόνο με την επίσκεψη, κάποιοι ζούσαν σε όχι τόσο απόμακρο παρελθόν. Τα ερείπια αυτά είναι το πολύ 100 ή 200 ετών (ξέρω και τον ιδιοκτήτη τους). Το χωράφι το οποίο είναι, είχε μέχρι πριν 30 ή 40 χρόνια καταπληκτικά σύκα και αμπέλια. Τώρα δεν έχει τίποτα, θύμα της προόδου και των κατσικιών. Το ερείπιο δεν είναι μόνο του, έχει και άλλα ερείπια, πιο παλιά ίσως, και λίγο πιο πάνω έχει μια πηγή που τελευταία όμως έχει στερέψει.
«το πάτημα ενός διακόπτη είναι το αίτιο και το άναμμα της λάμπας είναι το αιτιατό» λέει στα σχετικά λήμματα η Wikipedia…
Ένα χρόνο αργότερα, η αίσθηση της ερημιά είναι πιο έντονη. Αν και είδα ταμπέλες από κτηματομεσίτη, πέρυσι, η εγκατάλειψη είναι ίσως πιο έντονη γιατί εκτός από το έρημο χωρίο έχουν μείνει και τα υπολείμματα της έκθεσης, φερτά ήταν; εκεί τα βρήκαν οι καλλιτέχνες; Πάντως φαίνεται ότι το μόνο μάζεμα το έκανε ο Δήμος. Όσο εντυπωσιάστηκα από τους καλλιτέχνες πέρυσι, τόσο αναρωτήθηκα πως άφησαν αυτά που άφησαν πίσω τους... Λεπτομέρειες
Όσο καιρό περπατάω στο νησί, εντύπωση μου έκανε το χωριό Μοναστήρια. Έχει ωραία θέα. Νερά πολλά δεν μοιάζει να έχει. Και είναι έρημο, παρατημένο, σαν κάτι να συνέβη και οι άνθρωποι έφυγαν. Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι, ένα επώνυμος καλλιτέχνης (δυο τρεις για την ακρίβεια) έκαναν μια συγκινητική έκθεση, με θέμα το ίδιο το χωριό και την εγκατάλειψή του. Για όσους έχουν νοσταλγία παλιότερων ημερών ήταν ένα παράθυρο σε αναμνήσεις.
Η αναζήτηση ναών του Δία (Άμμωνα ή άλλου) κάνει καλό στο κυκλοφοριακό, βλέπεις καταπληκτικές θέες και, με λίγη προσπάθεια, βλέπεις ίχνη από περίεργες ξερολιθιές. Υπάρχει βέβαια και ο μύθος της χρυσής γουρούνα με τα χρυσά γουρουνάκια, αλλά αυτά είναι στις Κόρης τον Πύργο, αρκετά χιλιόμετρα πιο βόρεια.
Τις μέρες που πέρασαν υπήρξε λίγη καλλιεργημένη φημολογία για εκλογές. Ίσως το παλιό δίλημμα «ή εγώ ή το χάος». Δεν συγκινήθηκα καθόλου, ούτε πιστεύω ότι θέλει κανείς εκλογές. Σίγουρα όχι οι ψηφοφόροι και οι επιχειρηματίες. Μάλλον όχι τα κόμματα, αφού οι δημοσκοπήσεις, όσο φαύλες και ανέντιμες και να είναι δεν δείχνουν «κάτι».
Το πετρέλαιο έχει πάει στα $85-89 το βαρέλι. Ο Dow Jones έπεσε στις 9.749, κάτω 577 μονάδες. Το € έπεσε στα $1.35. Ο Γενικός Δείκτης του Χ.Α. έπεσε 164 μονάδες στα 2.641.
Έχουν φύγει οι επισκέπτες, και έχει μείνει μόνο η φθινοπωρινή υγρασία ενός ήσυχου πρωινού σε ένα μέρος που ποτέ δεν το ένοιαζε αν έχει ύφεση ή αν η Κυβέρνηση ξέρει τι της γίνεται, ή αν οι τράπεζες κάνουν καμιά απότομη τούμπα. Εδώ, ήταν πάντα αν θα έρθουν τίποτε πειρατές, αν θα έρθει καμιά πανώλη, αν θα μας βρει ο έφορος να πάρει το κριθάρι, κυρίως αν θα βρέξει. Χαμηλές απλές απαιτήσεις επιβίωσης.
Από το τέλος του εμφυλίου πολέμου μέχρι τώρα, έχουν αλλάξει πολλά. Σαφώς και είμαστε καλύτερα σήμερα. Σαφώς έχει πέσει η παιδική θνησιμότητα, η ανεργία, η φτώχεια. Την δεκαετία του '50 (που δεν την πολυθυμάμαι) και του '60, πολλοί είχαν το όνειρο του μεροκάματου, του σπιτιού με δικιά του ξεχωριστή πόρτα. Είχαμε περιπέτειες σαν «Δημοκρατία», αλλά δεν θα έλεγα ότι είμαστε ανελεύθεροι, και σίγουρα πολλοί θα πούνε ότι η μεσαία τάξη διπλασιάστηκε, δημιουργήθηκε πλούτος, και είμαστε πολύ καλύτερα.
Δύσκολο να προβλέψεις το μέγεθος και τον αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στην οποία φαίνεται είμαστε και εμείς. Ξεπερνάει τα απούλητα σπίτια… Θα ξυπνήσουμε μερικοί από εμάς και θα ανακαλύψουμε ότι έχουμε μόνο το 70% των χρημάτων που νομίζαμε ότι είχαμε στην πάντα. Ή ότι η δουλειά, που επιτέλους είχε στρώσει, τέλειωσε απότομα.
