Εκεί που τελειώνει ο δρόμος

Από τότε που ξεκίνησα αυτό το αστειάκι με το blogging, όποτε κάποιος που ξέρω, πραγματικά ή εικονικά, λέει ότι θα επισκεφθεί το νησί, αναρωτιέμαι μήπως κάνω λάθος που δίνω τέτοια εγωκεντρική εικόνα, και μήπως παραπλανώ με εικόνες που δεν είναι ακριβώς πραγματικότητα

Ωστόσο φίλε Νοών…νοείτο, να έρθεις, αν και θα σου έλεγα ότι ο Αύγουστος δεν είναι ο ιδανικός μήνας. Έχει κόσμο. Ο Ιούνιος ή ο Σεπτέμβριος είναι καλύτεροι, τέλη Απριλίου με μέσα Μαΐου έχουν τα καλύτερα χρώματα, και οι περίπατοι του Οκτωβρίου είναι σαν παλιό μαύρο κρασί, σε περιβόλι με κανέλα και κυκλάμινα.

Η Πόλη θα σε απογοητεύσει, φοβάμαι. Τα χωριά έχουν πάντα περιθώριο για «ανακάλυψη». Ακόμα και σε προσκυνηματικά μέρη έχει ωραίες εικόνες (έχουμε αρκετά προσκυνηματικά).


Τελικά, όλα είναι σχετικά. Τι περιμένεις να δεις, τι βλέπεις, τι προηγούμενες παραστάσεις είχες και σε τι συναισθηματική προδιάθεση βρίσκεσαι. Τα μέρη που αρέσουν σε μένα είναι αυτά που δεν μπορείς να βρεις αν έχεις αυτοκίνητο... Ή που ξεκινάνε εκεί που τελειώνει κάποιος δρόμος…

Καλοκαιρινά μπλε

Η ύφεση μπορεί να μας κάνει και καλό (σε όσους από εμάς δεν πεθάνουν από πείνα ή γρίπη). Θα ανακαλύψουμε πνευματικές διαστάσεις της ύπαρξής μας (θα ανακαλύψουμε την ύπαρξή μας!)... Θα αναζητήσουμε απόλαυση στα απλά και τα λιτά, ίσως αναθεωρήσουμε το σύστημα των αξιών μας.

Δυνητικά είναι όλα αυτά, και τα μοναχικά εκκλησάκια στις έρημες νότιες παραλίες είναι μάλλον είδος υπό εξαφάνιση...


Εν τω μεταξύ, το μελτέμι καλά κρατεί επιβεβαιώνοντας, για την ώρα, ότι ο καιρός στην νέα σελήνη κρατάει μέχρι την πανσέληνο. Για να δούμε… πότε έχουμε πανσέληνο… 6 Αυγούστου. Ελπίζω να κοιτάτε λίγο τον ουρανό…

Αγία Άννα στον Λάζαρο

Η Αγία Άννα, στον Λάζαρο (περίπου κάτω από τα Λουτρά, νότια της Περάστρας), είναι παλιά εκκλησία, μάλλον πριν τον 17ο αιώνα (αλλά δεν ξέρουμε με βεβαιότητα, ή εγώ τουλάχιστον δεν ξέρω). Για ένα διάστημα ήταν «καθέδρα», ενοριακή εκκλησία του Λαζάρου, όταν για κάποιον λόγο δεν πήγαινε ο κόσμος απέναντι, στην Κιουρά.

Στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν ιδιωτική, ανήκε σε μια γυναίκα που έγινε καλόγρια και δώρισε την περιουσία της στις Ουρσουλίνες. Οι Ουρσουλίνες την ανακαίνισαν το 1909. Περί το 1940 μεταβιβάστηκε σε ιδιώτες από φόβο "κατάσχεσης από το Κράτος" (τι ακριβώς, δεν έμαθα). Χτες ήταν η πανηγυρική επέτειος των 100 χρόνων από την ανακαίνιση, και λειτούργησαν οι π. Αντώνης, π. Γιώργης και π. Μάριος.


Τα πανηγύρια στο νησί συνοδεύονται και από κεράσματα… κάτω από κυπαρίσσια και βελανιδιές. Οι κολώνες είναι μάλλον βάσεις πέργκολας. Για όσους δεν το ξέρουν, D.O.M. σημαίνει Deo Optimus Maximus. Ευχαριστώ τον Γ. για τις φωτογραφίες, και τον π. Αντώνη για την σύντομη ιστορία.

Αγάπι, 1614

"...Σήμερα, στην περιοχή που βρίσκεται το Αγάπι, υπήρχαν και κάποιοι άλλοι οικισμοί, απ’ τους οποίους δεν διασώθηκαν παρά μόνο τα ονόματά τους ως τοπωνύμια και, ίσως, ένα-δυο ερείπια γκρεμισμένων σπιτιών και κάποια εκκλησία για να τα θυμίζουν. Ο μόνος οικισμός της περιοχής που διασώζεται ακόμα, απέναντι και πιο ψηλά από το Αγάπι, είναι το Σκλαβοχωριό. Παλαιότερα, όμως, υπήρχαν οι δορυφορικοί οικισμοί στη Γρίζα, το Μεσονήσι, τον Μεγάλο Ποταμό και το Σκλαβοχωριό.

Οι οικισμοί αυτοί ήταν μικροί, βέβαια, αλλά είχαν μόνιμους κατοίκους, τόσο που ένας ιερέας στα 1614 αισθάνεται την υποχρέωση να υπογράψει ως «εφημέριος Αγαπιού, Γρίζας και Σκλαβοχωριού».

Το Αγάπι πρέπει να είναι ένα από τα αρχαιότερα χωριά της περιοχής, αφού δέσποζε στα άλλα μικρότερα και οι κάτοικοί του έλεγχαν ένα μεγάλο μέρος του νησιού, γόνιμο και πλούσιο σε νερά, αλλά και σημαντικό για την άμυνά του (τα Βορ’νά). Κρυμμένο με ασφάλεια στη μια όχθη που είχε διανοίξει από τους προϊστορικούς χρόνους ανάμεσα σε δυο βουνά ο κυριότερος «ποταμός» του νησιού, ο Μεγάλος Ποταμός, το Αγάπι αποτελούσε και ένα σημαντικό πέρασμα από τα Κάτω Μέρη και τους όρμους της περιοχής προς τα Πάνω Μέρη του νησιού και το Κάστρο, αλλά και αντίστροφα.

Όλα αυτά το ανέδειξαν ως ένα σημαντικό οικισμό κατά τη διάρκεια όλης της μεσαιωνικής ιστορίας της Τήνου. Στην περιοχή του ανήκει και ο όρμος με την αμμουδιά που διατήρησε το ιστορικό όνομα «Αποθήκες». Εκεί άραζαν αρκετά εμπορικά πλοία και ξεφόρτωναν εμπορεύματα για να μεταφερθούν στο Κάστρο, όταν ο νοτιάς και η σοροκάδα δεν επέτρεπε την προσέγγιση των ιστιοφόρων στον Όρμο του Αγ. Νικολάου. Και από εκεί, μέσω Γρίζας – Βωλάξ – Κουμάρου έφταναν τα εμπορεύματα στον προορισμό τους"...

Από σύντομη ιστορία του χωριού Αγάπι, του π. Μάρκου Φώσκολου.

Έχω αρχίσει και μαζεύω υλικό για το Αγάπι, τα μονοπάτια του, τους πολλούς περιστεριώνες και τους γύρω οικισμούς. Θα το αναρτήσω στην ophioussa.com, απλά είναι πιο χρονοβόρο από όσο φαίνεται, γιατί έχω και άποψη πώς θέλω αυτό και πως το άλλο. Εν τω μεταξύ, αν είστε ή σκοπεύετε να πάτε στο νησί, συνιστώ ανεπιφύλακτα τον περίπατο από Βωλάξ προς Αγάπι. Οι λυγαριές είναι ανθισμένες αυτή την εποχή και μην ξεχνάτε το ποίημα: "λυγαριά σαν θα περάσεις, και δεν σκύψεις να την πιάσεις, την αγάπη σου θα χάσεις"

Πεντάγραμμο χωρίς νότες

Διαβάζω στο antinews συζήτηση περί τέχνης και πολιτικής (http://www.antinews.gr/?p=9931) και, ομολογώ, ότι δεν είμαι σίγουρος αν τα δύο έχουν σχέση ή αν είναι αλληλοεξαρτώμενα. Μην με παρεξηγείτε, δεν θεωρώ το blog μου «τέχνη», ούτε με πολυενδιαφέρει η πολιτική (ειδικά στην νεοελληνική εκδοχή της)

Ωστόσο, φωτογραφίζοντας ό,τι φωτογραφίζω και παρουσιάζοντάς το, όπως μου ’ρχεται, ενέχει κάποια άποψη «αισθητικής». Σίγουρα προσπαθώ να βρω το σωστό σχήμα ή χρώμα προκειμένου να μου αρέσει, και αν αρέσει και σε εσάς ακόμα καλύτερα.


Η αισθητική είναι υποκειμενική. Υποκειμενική είναι και η ελευθερία της έκφρασης. Δεν μου αρέσουν ορισμένα θέματα. Δεν μου αρέσουν τα μπετά, και οι πολυκατοικίες και τα κιτς νεόπλουτα. Και αφού δεν μου αρέσουν, τα αποφεύγω σαν θέματα. Έχω σκεφτεί να αφιερώσω ένα μήνα σε πιο ρεαλιστικές εικόνες για να δείτε ασχήμια να χορτάσει το μάτι σας. Είναι απίθανο πόσο άσχημο φαίνεται κάτι όταν μπει σε ορθογώνιο πλαίσιο σε δημόσια στατική θέα.


Η «συγγνώμη» για την πολυκατοικία, ήταν, λοιπόν, αισθητική. Ωστόσο, αν θέλετε μπορώ να την κάνω και ταξική. Ταξικά σας ενημερώνω ότι έσβησα τα «περιττά» από αυτές τις εικόνες… Κάτι σπιτάκια, κάτι πρόχειρα, και γενικώς ανθρώπινα, έργα της εικοσαετίας. Την τελευταία δεν την πείραξα. Αυτό είναι για ταξικούς και όχι αισθητικούς λόγους Η απάντηση στον ανώνυμο σχολιαστή είναι, ωστόσο, καθαρά αισθητική.

Eleonora d' Arborea

Η Ελεονώρα d’ Arborea ενδιαφερόταν για την ορνιθολογία. Με νόμο, θέσπισε την προστασία του γερακιού στην Σαρδηνία και το γεράκι πήρε το όνομά της.

Γεννήθηκε το 1347 στην Καταλονία και πέθανε το 1404 στην Σαρδηνία. Ήταν δικαστής ή/και πριγκίπισσα (για την ακρίβεια ήταν guidicessa που είναι Ρωμαϊκός ή Βυζαντινός όρος για τοπικό κυβερνήτη). Το νομοθετικό της έργο, εκτός από προστασία της βαρβακίνας, κάλυψε και τα δικαιώματα των γυναικών σε ιδιοκτησία.

Καΐκι (χωρίς λόγια)

Για πιο παλιά σχέδια πλοίων στο Αγαίο, δείτε και εδώ: http://www.salimbeti.com/micenei/ships.htm

Ζητώ συγγνώμη για τις πολυκατοικίες, αλλά αυτή είναι η Χώρα της Τήνου... (Την δεξιά πολυκατοικία την έχουμε και περί πολλού)

falco eleonorae (3)

Άλλη ανάρτηση είχα κατά νου, αλλά βγήκα εκτός προγράμματος. Παρά το βοριαδάκι είχε ζέστη σήμερα στο βουνό, αλλά κατά τις 5 εμφανίστηκαν οι βαρβακίνες. Εννέα «άτομα».


Ζήτησα από τα κοριτσάκια, αργά χτες το απόγευμα, που χοροπηδούσαν στις πλάκες του σχολείου, να μην σταματήσουν…


Με τα falco eleonorae δεν έχω ιδέα ποιά είναι τα αγοράκια και ποια τα κοριτσάκια, όλα μαχητικά αεροπλάνα είναι, σε παρέλαση και μικρογραφία.


Τα κοριτσάκια, σε αντίθεση με τα γεράκια, σταμάτησαν να πετάνε και η φωτογράφηση συνέχισε στατική.




Τα falco eleonorae μένουν στα βραχώδη παράλια της Βόρειας Τήνου, αλλά μαζεύουν έντομα (και, αργότερα, μικρά αποδημητικά πουλιά) πάνω από τα λαγκάδια με τα λίγα αλλά τρεχούμενα νερά. Και προφανώς αδιαφορούν για τις φωτογραφίες.

Αφορμή συνάντησης

Μέσα στην κοιλάδα με τους περιστεριώνες, σε ένα μεσαιωνικό αγροτικό χωριό,

μετά από την γιορτή του Αγίου Ιακώβου, στο Αγάπι,

στην αυλή του πρώην Δημοτικού Σχολείου,

όσο αυθόρμητα μπορεί να γίνει μια έκθεση γλυπτικής,

με τον καλλιτέχνη (και όχι μόνο),

και τους διοργανωτές,

σε μια αναγνώριση αγάπης και νοσταλγίας για το σχολείο που βρίσκει νέα χρήση,

με κορίτσια να παίζουν, όπως πάντα, στις πλάκες,


και την νέα σελήνη να τα βλέπει όλα από την Δύση.

Η έκθεση γλυπτικής είναι από τις 24 Ιουλίου έως τις 7 Αυγούστου, στην Αίθουσα Γρίζα, στο πρώην Δημοτικό Σχολείο στο Αγάπι. Συμμετέχουν ο Ανδρέας Αραπάκης, η Αντιγόνη Βαλάκου, ο Σπύρος Λισγάρας, η Δήμητρα Παναγιωτακοπούλου, η Λήδα Παυλή, η Ηλιάννα Σκουλάκη, ο Αριστοτέλης Γιώργος Σοφιανόπουλος, η Αμαλία Φλώρου, και ο εικονιζόμενος Ριχάρδος Φώσκολος. Η οργάνωση είναι της Ann Pujolas Φώσκολου. Ο χώρος καταπληκτικός.

Τέλος εποχής

...«Ζούμε το τέλος μίας εποχής. Το κυρίαρχο μοντέλο οργάνωσης της οικονομίας αμφισβητείται εκ των πραγμάτων, την ώρα που δεν προβάλλεται, με ολοκληρωμένο και αποτελεσματικό τρόπο, η εναλλακτική πρόταση. Πρόταση για μια ανάπτυξη ενάντια στη φτώχεια, τον αποκλεισμό, την ανεργία, ιδίως των νέων»...

...«Αυτή η κρίση είναι βαθιά. Όχι μόνο γιατί κάποιοι εκπρόσωποι του λαού χρησιμοποιούν την πολιτική ως εφαλτήριο για τρυφηλή ζωή. Ούτε επειδή διαχρονικές παθογένειες στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης παραμένουν ζωντανές. Η κρίση είναι βαθιά κυρίως επειδή έχει τρωθεί ο αξιακός κώδικας: Κάθε είδους διευκολύνσεις και πελατειακές συμπεριφορές έχουν νομιμοποιηθεί ηθικά, ενώ η επιτυχία αντιμετωπίζεται συχνά ως εξαιρετική ικανότητα ακόμη και αν επήλθε με όρους αναξιοκρατίας»... http://www.antinews.gr/?p=9582

Ο Πρόεδρος είπε, νομίζω τα αυτονόητα. Θέλουμε να ζούμε καλύτερα από το πόσο μας παίρνει. Πουλήσαμε τα ασημικά για να πληρώσουμε την υπηρέτρια. Νομίζουμε ότι θα μαζέψουμε τα του οίκου μας σε καιρό ύφεσης. Φαντασιωνόμαστε ότι θα ανακάμψουμε με την διεθνή ανάκαμψη... Νομίζουμε ότι η κλοπή είναι χαριτωμένο πταίσμα, και το λάδωμα ...απαραίτητο.

Ο Πρόεδρος, βέβαια, δεν πάει πολύς καιρός, που ήταν Νομοθετική και Εκτελεστική Εξουσία. Και ο επόμενος Πρόεδρος καλά θα τα λέει.

Τι έχω βαρεθεί πιο πολύ;

Δεν ξέρω τι έχω βαρεθεί πιο πολύ… την ατέρμονα αντιπολίτευση της Κυβέρνησης στην Αντιπολίτευση; Tην προεδρολογία; Την έρευνα των μιζών της Ζήμενς (ερευνάμε ακόμα;) Ή τις φωτιές που με το μελτεμάκι σκέπασαν με καπνό τους ουρανούς;

Aαα… Βαρέθηκα τις συμμορίες που έχουν μέσα δικαστές και δικηγόρους. Βαρέθηκα τις πολιτικές αντιπαραθέσεις για την …γρίπη (σοβαρευτείτε παιδιά, η γρίπη δεν είναι κομματικό θέμα). Σίγουρα βαρέθηκα τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο. Είναι λιγότερο αντιπαθής από τον προηγούμενο Γκαίμπελς, αλλά, mon Dieu, βαρετός. Και, πάρα πολύ βαρέθηκα, την κουτοπονηριά, την έφεση για κλοπή, την ανικανότητα και την ανειλικρίνεια


Εξαιρετικά βαρετά πράγματα. Φίλε Νοών…νοείτο, με βλέπω να ψάχνω για εκείνο το τηλεσκόπιο στην αποθήκη… κι αν καταφέρω να συνδέσω την φωτογραφική μηχανή...

Αρχαιολογική Περιήγηση

http://alalazontatopia.blogspot.com/2009/07/k-5-830.html

Νέα Σελήνη

Σήμερα, 22 Ιουλίου έχουμε Νέα Σελήνη. Λένε εδώ στο χωριό ότι ο καιρός ο σημερινός θα κρατήσει 15 μέρες. Φύσα μελτέμι να καθαρίσει ο κόσμος! Νέα Σελήνη, με μελτέμι, σημαίνει καλοκαιρινή αστροφεγγιά, ιδανική για να δείτε τα άστρα (σήμερα, αύριο, μεθαύριο)


Το Στεφάνι του Νότου, Corona Australis, έχει την τιμητική του, γιατί μόνο τώρα τον Ιούλιο φαίνεται καλά. Απόψε, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ακριβώς Νότια, λίγο πάνω από τον ορίζοντα και δυτικά του Σκορπιού, που, την ίδια ώρα, είναι Νότια-Νοτιοδυτικά, πάνω από τον ορίζοντα. Το Στεφάνι του Νότου το έβαλε στον ουρανό ο Βάκχος σε μνήμη της μητέρας του Σεμέλης.

Ο Σκορπιός σκότωσε τον Ωρίωνα (που πρέπει να τα είχε με την Άρτεμι), εξ ου και ο Ωρίων φεύγει από τον ουρανό, το καλοκαίρι που φαίνεται ο Σκορπιός.


Απόψε και για 2-3 μέρες απολαύστε τον γαλαξία που φαίνεται, χωρίς την Σελήνη, από Ν-ΝΔ (και τον αστερισμό του Σκορπιού, περνάει από τον Κύκνο, ακριβώς πάνω από το κεφάλι σας (ζενίθ το λένε αυτό) και καταλήγει ΒΑ, στην Κασσιόπεια και τον Περσέα. Στην εικόνα, ο Βοριάς είναι πάνω, Ν είναι κάτω. Κάπως έτσι θα είναι ο γαλαξίας αν βγείτε έξω, σταθείτε με τον Νοτιά μπροστά σας (και τον αέρα πίσω σας) και κοιτάξτε πάνω.


Το λαμπρό αντικείμενο, ΝΑ, περίπου 30 μοίρες πάνω από τον ορίζοντα (ή το 1/3 από το ζενίθ) είναι ο Δίας. Και ο Ποσειδώνας είναι εκεί, απόψε, αλλά μην παιδεύεστε, μόνο ο Δίας φαίνεται.

Με κλικ στην εικόνα με το τμήμα του ουρανού, ΝΝΔ, φαίνεται λίγο μεγαλύτερο. Αν βγείτε τώρα έξω, και δεν έχετε φώτα της πόλης, θα τα δείτε. Στο βουνό έχει τις καλύτερες αστροφεγγιές. Να κοιτάτε ψηλά, να ψάχνετε το φως.