Πεδινος Κατωμερίτης

Έγραψε ο "πεδινός κατωμερίτης" στα σχόλια:

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΙΚΙΣΜΟΣ

Ένα θέμα διαχρονικό, ένα θέμα υπαρκτό, ένα θέμα με πολλές και δύσκολες πτυχές. Στην αρχή υπάρχει η «ταύτιση» του Κράτους-Έθνους με την «Θρησκεία – Εκκλησία» και οι όποιες συζητήσεις, θέσεις και απόψεις υπέρ και κατά του διαχωρισμού τους. Στην συνέχεια και σε νομοθετικό επίπεδο η ύπαρξη των όποιων κανονιστικών ρυθμίσεων σε βάρος θρησκευτικών μειονοτήτων. Σε επίπεδο καθημερινότητας με την μεροληπτική σε αρκετές περιπτώσεις αντιμετώπιση των θρησκευτικών μειονοτήτων από κρατικούς και μη θεσμούς. Παραδείγματα από το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν:

1) Το θέμα της μη δυνατότητας διορισμού εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης που ανήκαν στο καθολικό δόγμα σε ολιγοθέσια Δημοτικά Σχολεία.

2) Της ξεχωριστής, σε ορισμένες περιπτώσεις, ορκωμοσίας στον Ελληνικό Στρατό νεοσύλλεκτων που ανήκαν στο καθολικό δόγμα.

3) Της μη δυνατότητας καθολικών να γίνουν δόκιμοι έφεδροι αξιωματικοί.

4) Της μη δυνατότητας καθολικών να υπηρετήσουν στα σώματα ασφαλείας.

Σε τοπικό επίπεδο στην Τήνο και την Σύρο που υπάρχουν κοινότητες καθολικών σε σημαντική αναλογία με τον πληθυσμό, οι σχέσεις των δυο αυτών δογμάτων, όπως προκύπτει από ιστορικά δεδομένα, κατά τα πρώτα χρόνια ίδρυσης του Ελληνικού κράτους και μετέπειτα φαίνεται να μην ήταν και οι καλύτερες. Διαχρονικά και σταδιακά όμως οι σχέσεις αυτές εξομαλύνθηκαν και έτσι σήμερα πιστεύω ότι οι οποίες αντιπαραθέσεις είναι μικρής εμβέλειας. Θεωρώ ότι τα όποια προβλήματα υπάρχουν πρέπει να εκφράζονται και όχι να απωθούνται, αλλά να γίνεται προσπάθεια επίλυσης με ειλικρινή πρόθεση μέσα από διάλογο και σε πολιτισμένα πλαίσια από κληρικούς και λαϊκούς. Ο καθένας πρέπει να συμβάλει με τον τρόπο του και τις δυνατότητες του στην μείωση των εντάσεων και στον μετριασμό των αντιπαραθέσεων, χωρίς ωστόσο επαναλαμβάνω να απωθούνται τα όποια προβλήματα υπάρχουν στις σχέσεις των δυο δογμάτων διότι αυτό δεν σημαίνει επίλυση τους αλλά μετάθεση στο μέλλον.

Κατά συνέπεια και οι συζητήσεις μέσα από blogs όπως το συγκεκριμένο και με αφορμή ιστορικά δεδομένα που έρχονται στο προσκήνιο είναι επιθυμητές και μάλλον θετικές με την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχει σκοπιμότητα, ιδιοτέλεια και μεροληπτικότητα από τους συμμετέχοντες. Τέλος, όσον αφορά εμένα, θέλω να αυτοπροσδιορίζομαι ως Έλληνας που ανήκει μεν στο καθολικό δόγμα αλλά που γνωρίζει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ανήκει στο ορθόδοξο δόγμα και επιδιώκει μαζί τους αρμόνικες σχέσεις συνύπαρξης. Αναγνωρίζει την Ελλάδα ως πατρίδα του (και πατρίδα των γονιών, παππούδων του κλπ) και θέλει να πιστεύει ότι προσπαθεί να προσφέρει και να συμβάλει με τις όποιες δυνάμεις του στην πρόοδο της χώρας αυτής στα γεωγραφικά όρια της οποίας ζει και εργάζεται.