Καλές οι παραδόσεις και η διατήρηση του φυσικού τοπίου και των μονοπατιών της Τήνου. Αυτά όμως εξυπηρετούσαν ανάγκες μετακίνησης και πρόσβασης σε ιδιοκτησίες με τα "πόδια" και τα γαϊδουράκια είδος πλέον προς εξαφάνιση. Το αυτοκίνητο εχει κυριαρχήσει στην καθημερινότητα μας. Ετσι στην θέση ενός παραδοσιακού μονοπατιού ειναι πολλές φορές αναγκαίο να κατασκευαστεί ενας σύγχρονος αυτοκινητόδρομος και στην θέση των συμπαθών τετράποδων (γαϊδουριών) να υπάρχει η δυνατότητα να κινούνται σύγχρονα και καλαίσθητα τετράτροχα εξυπηρετώντας τους ιδιοκτήτες αγρών και βοσκοτόπων.
Τα μονοπάτια πεδινέ είναι η κληρονομιά μας και σε άλλες χώρες θα πλήρωναν για να τα έχουν γιατί ξέρουν πως πάνω σε αυτά μπορεί να στηριχτεί ένα σημαντικό κομμάτι της τουριστικής ανάπτυξης του νησιού. Οι απόψεις σου σεβαστές αλλά ας δούμε και λίγο παραπέρα. Αφού τα έχουμε γιατί να μην τα εκμεταλλευτούμε? Όταν τα καταστρέφουμε τα καταστρέφουμε για πάντα. Δεν σε τρομάζει αυτό? Σου εύχομαι καλά ξυπνητούρια.
πεδινέ και ορεινέ, σε αυτό το θέμα, μόνο συμβιβασμός, αναγνώριση και αμοιβαίος σεβασμός μπορούν να υπάρξουν. Οι σημερινοί άνθρωποι πρέπει να υπάρξουν. Οι χθεσινοί δεν πρέπει να ξεχαστούν.
Στην εκδήλωση ειπώθηκε οτι κακώς τα λέμε μονοπάτια. Μάλιστα ο π.Μ.Φώσκολος εξήγησε οτι υπάρχουν 3 ειδών περάσματα: oι κεντρικοί δρόμοι (που ένωναν χωριά και λιμάνια), οι δευτερεύοντες (που πανε σε ιδιοκτησίες) και τα μονοπάτια (που είναι απλώς ένα χάραγμα ανάμεσα στη βλάστηση).
Δεν κολλάω σε κατηγορίες... υπάρχει η Αττική Οδός, η ΠΑΘΕ, η Πατησίων, η Μπουμπουλίνας, η πάροδος Κωλέττη, και το αδιέξοδο στενάκι χωρίς όνομα.
Από το ανώνυμο στενάκι στα Εξάρχεια, πας στο ...Παρίσι. Έτσι και με τα μονοπάτια της Τήνου. Ένα δίκτυο, ένα νησί. Για εμπορικούς, οικομικούς και αμυντικούς λόγους. Ένα κυκλοφοριακό σύστημα, με τριχοειδή αγγεία στις άκρες.
Αυτό ήταν και μία φιλοσοφική μου διαφωνία όταν (πριν ψυχρανθώ) διαφώνησα με την τότε εκπρόσωπο της ΕΕΠΠΠ, μη θέλοντας να πω ότι το τάδε ή δείνα μονοπάτι είναι σημαντικά.
Οι επιλογές και οι αναδείξεις είναι για πολιτικούς, γραφειοκράτες, και ανθρώπους με ατζέντα (καλή ή κακή). Το μονοπάτι που περνάει από την πηγή, το προσχισματικό ερείπιο εκκλησίας και καταλήγει σε περίεργες μεγάλες λαξευμένες πέτρες, με απροσδιορίστου ηλικίοας πήλινα θραύσματα, δεν το ξέρουν ούτε η Νομαρχία ούτε ο εθελοντής κ. Μ.
Αυτό δεν μειώνει την αξία του έργου τους αλλά η Τήνος είναι πολυπλοκότερη και μεγαλύτερη.
Υπάρχει ασήμαντο μονοπάτι που περνάει από αυτά που σας περιγράφω. Το μονοπάτι το περπατούσα με την γιαγιά μου, το εκκλησάκι μου το έδειξε ο φίλος μου ο Γιώργης και τις περίεργες πέτρες ο Παπα Αντώνης.
Έχει σημασία εάν είναι λεωφόρος ή μικρή οδός; Υπάρχει και οι πέτρες είναι λέιες και φαγωμένες από αιώνες γαϊδουριών και ανρθρώπων. Μερικοί από αυτούς είναι πρόγονοί σας. Μην τους ξεχνάτε.
Αγαπητέ ορεινέ - (δεν ξέρω αν είσαι ή όχι κατωμερίτης αλλά αυτό δεν έχει σημασία) - πρόθεση μου δεν είναι η διάνοιξη δρόμων στην θέση των μονοπατιών. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε το δικαίωμα στους μόνιμους (και όχι μόνο) κατοίκους της αξιοποίησης των ιδιοκτησιών τους. Oριοθέτηση μονοπατιών ΝΑΙ μέχρι κάποιο όριο. Κατασκευή αυτοκινητόδρομων ΝΑΙ επίσης μέχρι κάποιο όριο. Τα όρια αυτά πρέπει να προσδιοριστούν και το ερώτημα είναι από ποιούς και με ποιές διαδικασίες.
Αγαπητέ αμμοδύτη το σημαντικό και το ασήμαντο είναι έννοιες σχετικές, δηλαδή διαφέρουν για τον καθένα μας. Έτσι και ή αξία των ”χειροποίητων” μονοπατιών που έφτιαξαν οι προγονοί μας και η σχέση μας με αυτά ως διαβάτες ιδιαίτερα κατά τα παιδικά μας χρόνια. Η αξία αυτή έχει το χαρακτηριστικό του προσωπικού – βιωματικού και κατά συνέπεια είναι ανεκτίμητη, αλλά και ανεξάρτητη από προγράμματα ανάδειξης μονοπατιών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα τελευταία δεν είναι αναγκαία.
και εγώ είμαι υπέρ της ισορροπίας και του συμβιβασμού των προτεραιοτήτων. Ακόμα και αν προσωπικά είμαι απόλυτος σε ένα θέμα, είμαι υπερ του συγκερασμού (εκτός αν "στριμωχτώ άγρια")
9 σχόλια:
Καλές οι παραδόσεις και η διατήρηση του φυσικού τοπίου και των μονοπατιών της Τήνου.
Αυτά όμως εξυπηρετούσαν ανάγκες μετακίνησης και πρόσβασης σε ιδιοκτησίες με τα "πόδια" και τα γαϊδουράκια είδος πλέον προς εξαφάνιση.
Το αυτοκίνητο εχει κυριαρχήσει στην καθημερινότητα μας.
Ετσι στην θέση ενός παραδοσιακού μονοπατιού ειναι πολλές φορές αναγκαίο να κατασκευαστεί ενας σύγχρονος αυτοκινητόδρομος και στην θέση των συμπαθών τετράποδων (γαϊδουριών) να υπάρχει η δυνατότητα να κινούνται σύγχρονα και καλαίσθητα τετράτροχα εξυπηρετώντας τους ιδιοκτήτες αγρών και βοσκοτόπων.
Τα μονοπάτια πεδινέ είναι η κληρονομιά μας και σε άλλες χώρες θα πλήρωναν για να τα έχουν γιατί ξέρουν πως πάνω σε αυτά μπορεί να στηριχτεί ένα σημαντικό κομμάτι της τουριστικής ανάπτυξης του νησιού. Οι απόψεις σου σεβαστές αλλά ας δούμε και λίγο παραπέρα. Αφού τα έχουμε γιατί να μην τα εκμεταλλευτούμε? Όταν τα καταστρέφουμε τα καταστρέφουμε για πάντα. Δεν σε τρομάζει αυτό?
Σου εύχομαι καλά ξυπνητούρια.
πεδινέ και ορεινέ,
σε αυτό το θέμα, μόνο συμβιβασμός, αναγνώριση και αμοιβαίος σεβασμός μπορούν να υπάρξουν. Οι σημερινοί άνθρωποι πρέπει να υπάρξουν. Οι χθεσινοί δεν πρέπει να ξεχαστούν.
Στην εκδήλωση ειπώθηκε οτι κακώς τα λέμε μονοπάτια. Μάλιστα ο π.Μ.Φώσκολος εξήγησε οτι υπάρχουν 3 ειδών περάσματα: oι κεντρικοί δρόμοι (που ένωναν χωριά και λιμάνια), οι δευτερεύοντες (που πανε σε ιδιοκτησίες) και τα μονοπάτια (που είναι απλώς ένα χάραγμα ανάμεσα στη βλάστηση).
Δεν κολλάω σε κατηγορίες... υπάρχει η Αττική Οδός, η ΠΑΘΕ, η Πατησίων, η Μπουμπουλίνας, η πάροδος Κωλέττη, και το αδιέξοδο στενάκι χωρίς όνομα.
Από το ανώνυμο στενάκι στα Εξάρχεια, πας στο ...Παρίσι. Έτσι και με τα μονοπάτια της Τήνου. Ένα δίκτυο, ένα νησί. Για εμπορικούς, οικομικούς και αμυντικούς λόγους. Ένα κυκλοφοριακό σύστημα, με τριχοειδή αγγεία στις άκρες.
Αυτό ήταν και μία φιλοσοφική μου διαφωνία όταν (πριν ψυχρανθώ) διαφώνησα με την τότε εκπρόσωπο της ΕΕΠΠΠ, μη θέλοντας να πω ότι το τάδε ή δείνα μονοπάτι είναι σημαντικά.
Οι επιλογές και οι αναδείξεις είναι για πολιτικούς, γραφειοκράτες, και ανθρώπους με ατζέντα (καλή ή κακή). Το μονοπάτι που περνάει από την πηγή, το προσχισματικό ερείπιο εκκλησίας και καταλήγει σε περίεργες μεγάλες λαξευμένες πέτρες, με απροσδιορίστου ηλικίοας πήλινα θραύσματα, δεν το ξέρουν ούτε η Νομαρχία ούτε ο εθελοντής κ. Μ.
Αυτό δεν μειώνει την αξία του έργου τους αλλά η Τήνος είναι πολυπλοκότερη και μεγαλύτερη.
Υπάρχει ασήμαντο μονοπάτι που περνάει από αυτά που σας περιγράφω. Το μονοπάτι το περπατούσα με την γιαγιά μου, το εκκλησάκι μου το έδειξε ο φίλος μου ο Γιώργης και τις περίεργες πέτρες ο Παπα Αντώνης.
Έχει σημασία εάν είναι λεωφόρος ή μικρή οδός; Υπάρχει και οι πέτρες είναι λέιες και φαγωμένες από αιώνες γαϊδουριών και ανρθρώπων. Μερικοί από αυτούς είναι πρόγονοί σας. Μην τους ξεχνάτε.
Αγαπητέ ορεινέ - (δεν ξέρω αν είσαι ή όχι κατωμερίτης αλλά αυτό δεν έχει σημασία) - πρόθεση μου δεν είναι η διάνοιξη δρόμων στην θέση των μονοπατιών. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε το δικαίωμα στους μόνιμους (και όχι μόνο) κατοίκους της αξιοποίησης των ιδιοκτησιών τους.
Oριοθέτηση μονοπατιών ΝΑΙ μέχρι κάποιο όριο.
Κατασκευή αυτοκινητόδρομων ΝΑΙ επίσης μέχρι κάποιο όριο.
Τα όρια αυτά πρέπει να προσδιοριστούν και το ερώτημα είναι από ποιούς και με ποιές διαδικασίες.
Αγαπητέ αμμοδύτη το σημαντικό και το ασήμαντο είναι έννοιες σχετικές, δηλαδή διαφέρουν για τον καθένα μας. Έτσι και ή αξία των ”χειροποίητων” μονοπατιών που έφτιαξαν οι προγονοί μας και η σχέση μας με αυτά ως διαβάτες ιδιαίτερα κατά τα παιδικά μας χρόνια. Η αξία αυτή έχει το χαρακτηριστικό του προσωπικού – βιωματικού και κατά συνέπεια είναι ανεκτίμητη, αλλά και ανεξάρτητη από προγράμματα ανάδειξης μονοπατιών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα τελευταία δεν είναι αναγκαία.
και εγώ είμαι υπέρ της ισορροπίας και του συμβιβασμού των προτεραιοτήτων. Ακόμα και αν προσωπικά είμαι απόλυτος σε ένα θέμα, είμαι υπερ του συγκερασμού (εκτός αν "στριμωχτώ άγρια")
Δημοσίευση σχολίου